تبادید

لغت نامه دهخدا

تبادید. [ ت َ ] ( ع ص ) ( از «ب دد» ) اتباع ابادیداست : دهبوا تبادید و ابادید؛ رفتند پریشان و متفرق.( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به ابادید شود.

فرهنگ فارسی

اتباع ابادید است : ذهبوا تبادید و ابادید رفتند پریشان و متفرق .

پیشنهاد کاربران

بپرس