تبادی. [ ت َ] ( ع مص ) ( از «ب دو» ) مانند بادیه نشین گردیدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). تشبه به اهل بادیه. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). || تبادی بعداوت ؛ تجاهر به آن. ( از اقرب الموارد ). آشکارا با هم دشمنی کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
فرهنگ فارسی
مانند بادیه نشین گردیدن . تشبه باهل بادیه . یا تبادی بعداوت تجاهر بان . آشکار با هم دشمنی کردن .
