تباد

لغت نامه دهخدا

تباد. [ ت َ دد ] ( ع مص ) ( از «ب دد» ) حریف و همتای خویش را در حرب گرفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ فارسی

حریف و همتای خویش را در حرب گرفتن .

پیشنهاد کاربران

بپرس