/tab kaa tab choo/ وسیله ی بازی: توپی کوچک(به اندازه ای که در مشت جای گیرد)و در گذشته پارچه ای که به شکل توپ پیچیده و بسته شده و چوب دستی به طول تا ۵/ متر، بازیکنان ۴ نفر برای هر دسته می باشندپس از یارگیری(سلار) و تعیین نفرات دو دسته، دسته ی اول با ماقوتی یا شیر یا خط یا آفتاب وضو به سر(محل اجرای بازی) آمده و دسته ی دوم در میدان بازی گل(موش) پخش می شودآخرین نقطه ی میدان بازی به موازات سر را گل می گویندیکی از بازیکنان دسته به سر آمده، توپ را بردشاته و در مقابل اولین بازیکن دسته ی اول می ایستد و توپ را به هوا می اندازد(حدود یک متر) و بازیکن با چوب دستی به آن می زندتوپ به سمت میدان بازی پرتاب می شود، تا زمانی که دسته ی دوم به دنبال توپ می گردد، این بازیکن از سر به گل می دود و آن جا باز به سر بر می گردد و به اصطلاح(نو) می شودچنانچه در این فاصله بازیکن مورد اصابت توپی که از سوی رقیبان نشانه گیری شد قرار بگیرد، بازنده ی بازی محسوب شده و به بیرون میدان بازی می رود ولی اگر مورد اصابت قرار نگرفت باز(نو) می شود و بازی می کندضمن آنکه می کوشد در موقع بازی دوستان دیگرش را نیز در اثر بازی پیروزمندانه ی خود مجددا به داخل زمین بایوردبرای آن که جای دسته ها عوض شود، گرفتن توپ در هواو توسط رقیبان استو دیگر انیکه هیچ یک از بازیکنان یک گروه نتوانند بازی پیروزمندانه ای انجام داده و نوبت خود را با موفقیت به آخر برساند
