تب سوخته

لغت نامه دهخدا

تب سوخته. [ ت َ ب ِ ت َ / ت ِ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) تبی که از احتراق اخلاط عارض شود و آن البته موجب هذیان و اختلال حواس باشد. ( آنندراج ) :
در ختم دعا گوش مسیحا چو طبیب است
سنجر ز تب سوخته چند این همه هذیان ؟
سنجر کاشی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

تبی که از احتراق اخلاط عارض شود و آن البته موجب هذیان و اختلال حواس باشد .

پیشنهاد کاربران

بپرس