تب زمین گیری

تب زمین گیری ( انگلیسی: Land run ) یا تب تصاحب زمین، عبارت از رویدادی است مرتبط با زمین های تحت قوانین اسکان کشاورزان که پیش تر در ایالات متحده محدود شده بودند و می توانستند بر اساس نخستین ورود توسط پیشگامان آمریکایی و اسکان آنها در آنجا، متعلق به شخص متصرف گردند. زمین ها بر اساس مولفه های مختلفی همچون اولین حضور، پیشنهاد یا قرعه کشی واگذار می گردیدند. متصرفان صرفه نظر از اینکه چگونه به تصرف خود دست یافته اند، زمین را از ادارهٔ کل زمین های ایالات متحده خریداری می کردند. در دوران تب زمین اکلاهما در مجموع ۷ مسابقه برای تصاحب زمین ها برگذار شد که اولین و مشهورترین آنها، تب زمین ۲۲ آوریل سال ۱۸۸۹ بود. [ ۱]
در جریان تب زمین گیری ۱۶ سپتامبر سال ۱۸۹۳ که به نام معبر چروکی مشهور شد، در مجموع بالغ بر ۸٬۱۴۴٬۶۸۲٫۹۱ هکتار زمین چروکی ها برای سکونت پیشگامان گشایش یافت. این تب زمین گیری در نهایت تبدیل به بزرگ ترین تب تصاحب زمین در تاریخ ایالات متحده گردید که از دیدگاه اندازه و مقیاس، تقریباً ۴ برابر تب زمین گیری آوریل سال ۱۸۸۹ بود. [ ۲] از تب زمین گیری سال ۱۸۹۵ که برای تحدید اراضی مردمان کیکاپو به اجرا گذاشته شد نیز به عنوان آخرین تب تصاحب زمین یاد می شود. در جریان اجرای مسابقهٔ تصاحب زمین مشکلات زیادی نیز وجود داشت و دولت فدرال این اجرا را راهی ناکارآمد برای توزیع زمین بین مهاجران و پیشگامان احتمالی می دانست. پس از آن نیز، روش های دیگری همچون مزایده و پیشنهادهای مهر و موم شده برقرار گردید. [ ۳]