تب دق

لغت نامه دهخدا

تب دق. [ ت َ ب ِ دِق ق / دِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) تب استخوانی. ( مجموعه مترادفات ص 88 ). اقطیقوس . انطیقوس . تب لازم. تب دائم. تب بندی :
پروار گرفت روز و بر شب
تبهای دق از نهان برافکند .
خاقانی ( دیوان چ عبدالرسولی ص 498 ).
رجوع به تب و دیگر ترکیب های آن شود.

فرهنگ فارسی

تب استخوانی تب لازم تب دائم

پیشنهاد کاربران

بپرس