تب بستن. [ ت َ ب َ ت َ ] ( مص مرکب ) ازاله تب کردن به حیله و افسون بدون استعمال ادویه : تا خون نگشادم از رگ جان تبهای نیاز من نبستی.خاقانی.تب به تاب رشته می بندند هردم لیک اوهر شبی بندد به تاب رشته تب بر خویشتن.سلمان ( از بهار عجم ).