تایچانگ ( چینی: 泰昌؛ پین یین: Táichàng؛ انگلیسی: Taichang ) نام پادشاهی جو چانگ لو ( ( ۲۸ اوت ۱۵۸۲–۲۶ سپتامبر ۱۶۲۰ ) ، چهاردهمین امپراتور دودمان مینگ بود. او بزرگترین فرزند امپراتور وان لی بود که پس از مرگ پدر در ۱۶۲۰ جانشین او شد. دوران فرمانروایی تایچانگ طولانی نبود و او ۲۹ روز پس از نشستنش بر تخت در اثر بیماری و مسمومیت دارویی درگذشت و پسرش جو یوجیائو جانشین او شد.
جو چانگ لو در دهمین سال سلطنت امپراتور وان لی زاده شد. مادرش وانگ، یک ندیمهٔ معمولی قصر و در خدمت مادر امپراتور، امپراتریس بیوه لی بود که او را باردار شد. در این هنگام به او عنوان درباری ردهٔ دوم بانو گونگ داده شد. اما چون او از همسران محبوب امپراتور نبود، فرزندش جو چانگ لو نیز مورد بی توجهی وان لی قرار گرفت تا آنجایی که که وقتی چانگ لو سرانجام مدرسه رادر سن ۱۳ سالگی که برای یک شاهزادهٔ مینگ زمانی بس دیر محسوب می شد آغاز نمود، آموزش هایی که برای تربیت یک شاهزاده لازم بود از او دریغ شد[ ۱] .
با وجودی که جو چانگ لو بزرگترین پسر امپراتور بود و بر پایهٔ قوانین مینگ باید به عنوان ولیعهد و جانشین او معرفی می شد، اما وان لی تمایلی به این کار نداشت و می خواست فرزند کوچکترش جو چانگ شون ( چینی: 朱常洵؛ انگلیسی: Zhu Changxun ) از همسر محبوبش بانو جنگ ( چینی: 鄭貴妃؛ انگلیسی: Lady Zheng ) را جانشین خود سازد. این تصمیم وان لی به شدت مورد مخالفت گروهی از وزرای او که پایبند تعالیم کنفوسیوس بودند واقع شد و سرانجام با فشارهای مادرش، امپراتریس بیوه مجبور شد تا جو چانگ لو را رسماً به عنوان ولیعهد خود اعلام دارد. با این حال در قصر همچنان شایعاتی مبنی بر احتمال به جانشینی رسیدن پسر کوچکتر امپراتور در جریان بود.
در بعد از ظهر ۳۰ مه ۱۶۱۵، مردی به نام جانگ چای موفق شد تا تنها با در دست داشتن چماقی از چوب عناب وارد شهر ممنوعه شده و خود را به کاخ سی چینگ که ولیعهد در آن ساکن بود برساند و با خواجگان نگهبان قصر درگیر شود. جانگ چای دستگیر، زندانی و مورد بازجویی قرار گرفت. در ابتدا او را دیوانه ای پنداشتند ولی با بازجویی های بیشتری که توسط دادرس وانگ جی تسای انجام گرفت جانگ اعتراف نمود که توسط دو تن از خواجگان قصر که در خدمت بانو جنگ بودند اجیر شده بود تا ولیعهد جو چانگ لو را به قتل برساند. از آنجا که شک به بانو جنگ برای ترتیب دادن این توطئه می رفت، امپراتور وان لی که از ۱۶۰۲ تا آن زمان در هیچ کدام از امور اداری دربار دخالت نکرده بود خود شخصاً در این مورد مداخله نمود و تمامی گناه را متوجه آن دو خواجه به نام های پنگ بائو و لیو چنگ دانست[ ۲] . آنها اعدام شدند و پروندهٔ مرموز این توطئه که به «ماجرای حمله به کاخ»∗ معروف شده بود بسته شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفجو چانگ لو در دهمین سال سلطنت امپراتور وان لی زاده شد. مادرش وانگ، یک ندیمهٔ معمولی قصر و در خدمت مادر امپراتور، امپراتریس بیوه لی بود که او را باردار شد. در این هنگام به او عنوان درباری ردهٔ دوم بانو گونگ داده شد. اما چون او از همسران محبوب امپراتور نبود، فرزندش جو چانگ لو نیز مورد بی توجهی وان لی قرار گرفت تا آنجایی که که وقتی چانگ لو سرانجام مدرسه رادر سن ۱۳ سالگی که برای یک شاهزادهٔ مینگ زمانی بس دیر محسوب می شد آغاز نمود، آموزش هایی که برای تربیت یک شاهزاده لازم بود از او دریغ شد[ ۱] .
با وجودی که جو چانگ لو بزرگترین پسر امپراتور بود و بر پایهٔ قوانین مینگ باید به عنوان ولیعهد و جانشین او معرفی می شد، اما وان لی تمایلی به این کار نداشت و می خواست فرزند کوچکترش جو چانگ شون ( چینی: 朱常洵؛ انگلیسی: Zhu Changxun ) از همسر محبوبش بانو جنگ ( چینی: 鄭貴妃؛ انگلیسی: Lady Zheng ) را جانشین خود سازد. این تصمیم وان لی به شدت مورد مخالفت گروهی از وزرای او که پایبند تعالیم کنفوسیوس بودند واقع شد و سرانجام با فشارهای مادرش، امپراتریس بیوه مجبور شد تا جو چانگ لو را رسماً به عنوان ولیعهد خود اعلام دارد. با این حال در قصر همچنان شایعاتی مبنی بر احتمال به جانشینی رسیدن پسر کوچکتر امپراتور در جریان بود.
در بعد از ظهر ۳۰ مه ۱۶۱۵، مردی به نام جانگ چای موفق شد تا تنها با در دست داشتن چماقی از چوب عناب وارد شهر ممنوعه شده و خود را به کاخ سی چینگ که ولیعهد در آن ساکن بود برساند و با خواجگان نگهبان قصر درگیر شود. جانگ چای دستگیر، زندانی و مورد بازجویی قرار گرفت. در ابتدا او را دیوانه ای پنداشتند ولی با بازجویی های بیشتری که توسط دادرس وانگ جی تسای انجام گرفت جانگ اعتراف نمود که توسط دو تن از خواجگان قصر که در خدمت بانو جنگ بودند اجیر شده بود تا ولیعهد جو چانگ لو را به قتل برساند. از آنجا که شک به بانو جنگ برای ترتیب دادن این توطئه می رفت، امپراتور وان لی که از ۱۶۰۲ تا آن زمان در هیچ کدام از امور اداری دربار دخالت نکرده بود خود شخصاً در این مورد مداخله نمود و تمامی گناه را متوجه آن دو خواجه به نام های پنگ بائو و لیو چنگ دانست[ ۲] . آنها اعدام شدند و پروندهٔ مرموز این توطئه که به «ماجرای حمله به کاخ»∗ معروف شده بود بسته شد.
wiki: تایچانگ