تایم تریل انفرادی گونه ای از مسابقات دوچرخه سواری جاده است که در آن، دوچرخه سواران در زمین مسطح یا جادهٔ کوهستانی به تنهایی با زمان مسابقه می دهند. مسابقه مشابهی به صورت تیمی با نام تایم تریل تیمی نیز وجود دارد. پیروزی در تایم تریل تنها متکی به توان و استقامت رکابزن است و نمی تواند از هم تیمی های خود و کسانی که در جلوی او رکاب می زنند و هوا را می شکافند، کمک بگیرد. در بسیاری از مسابقات چندمرحله ای، مرحلهٔ نخست مسابقه یک تایم تریل انفرادی کوتاه است که پرولوگ نامیده می شود.
هر رکابزن با فاصلهٔ زمانی مشخص نسبت به رکابزن قبلی، که معمولاً یک یا دو دقیقه است، مسابقهٔ خود را آغاز می کند. چینش رکابزنان معمولاً بر پایه زمان های کسب شده در مسابقات پیشین ( یا مراحل پیشین همان مسابقه در مسابقات چندمرحله ای ) انجام می شود. به این ترتیب، آخرین نفری که مسابقه را آغاز می کند، برترین رکابزن در رده بندی است. مزیت آن برای مسابقه دهندگانی که دیرتر آغاز می کنند، این است که می دانند چه زمانی را باید ثبت کنند. رکابزنان اجازه ندارند پشت سر رکابزن دیگری حرکت کنند. هرگونه کمک میان رکابزنان ممنوع است. رکابزن دارای کمترین زمان به عنوان برنده معرفی می شود. در مسابقات تایم تریل گروهی لباس و دوچرخه هر تیم همشکل و همرنگ می باشد.
مقررات تنظیم کنندهٔ ابعاد و سایر خصوصیات دوچرخه مانند وزن، ساخت دوچرخه را محدود می کنند. بر پایهٔ مقررات اتحادیهٔ جهانی دوچرخه سواری، در مسابقات تایم تریل موتورسیکلت هایی همراه با رکابزنان هستند که تجهیزات تصویربرداری یا مسئولان مسابقه را جابجا می کنند. هم چنین خودروهای تیم ها شامل مربی و قطعات یدکی می توانند پشت سر رکابزن خود حرکت کنند، ولی دوچرخه سواران اجازه ندارند پشت خودرو حرکت کنند. مقررات مسابقه، فاصلهٔ کمینهٔ حرکت خودرو پشت سر رکابزن و کمینهٔ فاصلهٔ میان دو رکابزن که خودرو می تواند وارد آن شود را تعیین می کنند.
تایم تریل انفرادی غالباً به عنوان مرحله هایی از مسابقات مرحله ای مانند گرند تورها به کار می رود. این مرحله ها می توانند از پرولوگ های کوتاه کمتر از ۸ کیلومتر[ ۱] تا مسافت های بیشتر در جاده های مسطح یا کوهستانی را شامل شوند.
مسابقات تایم تریل انفرادی جزئی از مسابقات قهرمانی دوچرخه سواری جهان و بازی های المپیک تابستانی نیز هستند.
برای عملکرد مناسب در تایم تریل انفرادی باید نکات زیر رعایت شود:
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفهر رکابزن با فاصلهٔ زمانی مشخص نسبت به رکابزن قبلی، که معمولاً یک یا دو دقیقه است، مسابقهٔ خود را آغاز می کند. چینش رکابزنان معمولاً بر پایه زمان های کسب شده در مسابقات پیشین ( یا مراحل پیشین همان مسابقه در مسابقات چندمرحله ای ) انجام می شود. به این ترتیب، آخرین نفری که مسابقه را آغاز می کند، برترین رکابزن در رده بندی است. مزیت آن برای مسابقه دهندگانی که دیرتر آغاز می کنند، این است که می دانند چه زمانی را باید ثبت کنند. رکابزنان اجازه ندارند پشت سر رکابزن دیگری حرکت کنند. هرگونه کمک میان رکابزنان ممنوع است. رکابزن دارای کمترین زمان به عنوان برنده معرفی می شود. در مسابقات تایم تریل گروهی لباس و دوچرخه هر تیم همشکل و همرنگ می باشد.
مقررات تنظیم کنندهٔ ابعاد و سایر خصوصیات دوچرخه مانند وزن، ساخت دوچرخه را محدود می کنند. بر پایهٔ مقررات اتحادیهٔ جهانی دوچرخه سواری، در مسابقات تایم تریل موتورسیکلت هایی همراه با رکابزنان هستند که تجهیزات تصویربرداری یا مسئولان مسابقه را جابجا می کنند. هم چنین خودروهای تیم ها شامل مربی و قطعات یدکی می توانند پشت سر رکابزن خود حرکت کنند، ولی دوچرخه سواران اجازه ندارند پشت خودرو حرکت کنند. مقررات مسابقه، فاصلهٔ کمینهٔ حرکت خودرو پشت سر رکابزن و کمینهٔ فاصلهٔ میان دو رکابزن که خودرو می تواند وارد آن شود را تعیین می کنند.
تایم تریل انفرادی غالباً به عنوان مرحله هایی از مسابقات مرحله ای مانند گرند تورها به کار می رود. این مرحله ها می توانند از پرولوگ های کوتاه کمتر از ۸ کیلومتر[ ۱] تا مسافت های بیشتر در جاده های مسطح یا کوهستانی را شامل شوند.
مسابقات تایم تریل انفرادی جزئی از مسابقات قهرمانی دوچرخه سواری جهان و بازی های المپیک تابستانی نیز هستند.
برای عملکرد مناسب در تایم تریل انفرادی باید نکات زیر رعایت شود:
wiki: تایم تریل انفرادی