تایانگ خان

لغت نامه دهخدا

تایانگ خان. ( اِخ ) «تابوقا» پسر «اینانج خان » پادشاه قوم «نایمان » و پدر کوچلک خان است که خان ختای وی را «تایانگ » لقب داده بود یعنی پسر خان. او در سال 600 هَ. ق. مورد حمله چنگیزخان قرار گرفت و در حدود جبال آلتایی مغلوب و زخمی گشت. تایانگ خان کمی بعد جان سپرد و قومش مغلوب و پسرش کوچلک خان فراری گشت. رجوع به تابوتا و حبیب السیر چ خیام ج 3 ص 20 و تاریخ مغول ص 16 و تاریخ جهانگشای چ قزوینی ج 1 ص 46 حاشیه 3 و ج 2 ص 100 حاشیه 2 و مخصوصاً طایانگ خان شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس