تایادوس

لغت نامه دهخدا

تایادوس. ( اِخ ) برادر و سپهسالار امپراطور روم و سفیر وی به ایران در دوران پادشاهی خسروپرویز. این نام در شاهنامه تصحیف شده و بصورت «نیاطوس » ضبط گردیده.محمد معین در مزدیسنا و تأثیر آن در ادب پارسی آرد: این نام ( نیاطوس ) باید تایادوس = تئودوسیوس باشد. ( یشتها ج 1 ص 560 حاشیه ). همین نام در تاریخ بی نام سریانی درباره دوره ساسانیان فئودوسیوس آمده. ( مجله پیام نو سال سوم شماره 2 ص 56 و 58 ) :
بیامد نیاطوس با رومیان
نشسته برفیلسوفان به خوان.
فردوسی.
نیاطوس کان دید انداخت نان
ز آشفتگی باز پس شد ز خوان.
فردوسی.
رجوع به نیاطوس و ولف ص 829 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس