تأفق

لغت نامه دهخدا

تأفق. [ ت َ ءَف ْ ف ُ ] ( ع مص ) آمدن از افق. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ): تأفق بنا؛ اتانا من افق ؛ جأنا من افق ؛ آمد ما را از افق.

فرهنگ فارسی

آمدن از افق .

پیشنهاد کاربران

بپرس