تأطید. [ ت َءْ ] ( ع مص ) ثابت داشتن ، چنانکه ملک مالکی و مملکت و فرمانروائی شاهی را: اطد اﷲ ملکه ؛ ثابت دارد خدا ملک او را. ( از منتهی الارب ) ( از قطرالمحیط ) ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به تؤطید شود.
