( تأصیة ) تأصیة. [ ت َءْ ی َ ] ( ع مص ) دشوار گردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). تعسر. ( اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). || تأصیه مرد؛ ارتباک او. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ).
