تأصیل. [ ت َءْ ] ( ع مص ) تأثیل. اصلی کردن. ( تاج المصادر بیهقی ). محکم و استوار کردن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || تأصیل چیزی ؛ آشکار کردن اصالت یا اصل آن یا با اصل قرار دادن آن. ( اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ).
