لغت نامه دهخدا
تأجج. [ ت َ ءَج ْ ج ُ ] ( ع مص ) افروخته شدن آتش. ( تاج المصادر بیهقی ) ( زوزنی ) ( از منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). زبانه زدن آتش. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || سخت گرم شدن روز. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). 