تأثیل

لغت نامه دهخدا

تأثیل. [ ت َءْ ] ( ع مص ) بااصل و استوار کردن. || زکوة دادن مال. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || اصل گردانیدن ؛ یعنی بضاعت خود ساختن و گرد آوردن مال. || افزودن ملک خود را. || پوشانیدن اهل خود را بهترین لباس و احسان کردن با ایشان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

( تأثیل ) (تَ ) [ ع . ] (مص م . ) با اصل و استوار کردن .

پیشنهاد کاربران

بپرس