( تأتاة ) تأتاة. [ ت َءْ ] ( ع مص ) گنگلاج گردیدن به «تا»: تأتاءالرجل تأتاةً و تئتاءً؛ گنگلاج گردید به تاء، یقال تأتاةٌ؛ ای تردد فی الکلام بالتاء. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). رجوع به اقرب الموارد و تأتاء شود. || خواندن «تکه » را برای جهیدن بر ماده بلفظ تاتا. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || رفتار کودک. || تبختر در جنگ. ( قطر المحیط ).
