تأبب

لغت نامه دهخدا

تأبب. [ ت َ ءَب ْ ب ُ ] ( ع مص ) تعجب نمودن. || فرحناک شدن. ( از اقرب الموارد ) ( از تاج العروس ) ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

پیشنهاد کاربران

بپرس