تاوتک

لغت نامه دهخدا

تاوتک. [ وُ ت َ ] ( اِ مرکب ) «تا» + «تک » ( ترکیب دوکلمه مترادف ). صاحب برهان و آنندراج آرند: بمعنی دوتا و هر دوتا باشد - انتهی. مضاعف و دوتا و دولا. ( ناظم الاطباء ). هر دو تنها بود، شاعر گوید :
بتک تاو کر بیشتر تاوتک ( ؟ )
که باشد که بیتی بود تاوتک.
( لغت فرس اسدی چ عباس اقبال ص 309 و حاشیه فرهنگ اسدی نخجوانی ).
محمد معین در حاشیه برهان پس از نقل معنی و شاهد لغت فرس اسدی آرد: پیدا است که تاوتک را مترادف و هر دو را بمعنی تنها و فرد گرفته و فرهنگ نویسان بعدی غلط خوانده و فهمیده اند. رجوع به «تا» و «تک » شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس