تأنیث معنوی. [ ت َءْ ث ِ م َ ن َ ] ( ترکیب وصفی ، اِ مرکب ) به اصطلاح نحویان اسمی که در آن از علامات تأنیث که تای فوقانی در آخر، [یا] الف ممدوده و مقصوره است ، نباشد. مگر در استعمال عرب ضمیر مؤنث بسوی آن راجع کنند یا علم مؤنث باشد که در آن علامات تأنیث نباشد چون شمس و ارض و عقرب و هند و زینب. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). و آن بر دو قسم است : معنوی حقیقی چون زینب و معنوی مجازی همچون شمس. رجوع به تأنیث و دیگر ترکیب های آن شود.
فرهنگ فارسی
به اصطلاح نحویان اسمی که در آن از علامات تانیث که ای فوقانی در آخر الف ممدوده و مقصوره است نباشد . مگر در استعمال عرب ضمیر مونث به سوی آن راجع کننده یا علم مونث باشد که در آن علامات تانیث نباشد .
