تاند

لغت نامه دهخدا

تاند. ( اِخ ) ( گردنه ٔ... ) معبر سخت آلپ ساحلی ، در میان راه «نیس » به «تورن » .

معبر سخت آلب ساحلی .

تواند
میتواند
توانستن
قدرت داشتن
نه تواند در مصافش زخم خورد
نه بنفرین تاندش مهجور کرد
✏ �مولانا�