تامْسون، ویلیام جِیْمْسون (۱۸۸۵ـ۱۹۶۱)(Thomson, William Jemeson)
کشیش انگلیسی. در خانواده ای مرفه به دنیا آمد. از ۱۹سالگی به انجام کارهای دینی و حمایت از کشیشان پرداخت. در ۱۹۰۷ گواهی نامۀ مهندسی از ترینیتی کالج دانشگاه کیمبریج گرفت. پس از آن به گروه مبلّغان مذهبی موسوم به «هیئت مُرسلین کلیسایی» پیوست و او را برای معلّمی به بنارس در هندوستان فرستادند. پس از دو سال کار در بنارس، به آگره در شمال هندوستان منتقل شد و کالج «سنت جان» را در آن جا ساخت. در ۱۹۱۴ هیئت مرسلین او را برای تدریس در مدرسۀ تازه بنیاد گروه در اصفهان، به ایران فرستاد. اما با آغاز جنگ جهانی اول و افزایش ناامنی در اصفهان، به کشورش بازگشت. سپس به ارتش پیوست و او را مأمور ساختن راه آهن بصره به بغداد کردند. در ۱۹۱۶ به جزیرۀ خارک منتقل شد و پس از خاتمۀ کار در ۱۹۱۸ مأمور ساختن اولین راهِ اتومبیل رو از مسجدسلیمان به اهواز شد. پس از پایان جنگ از ارتش استعفا داد و به انگلستان بازگشت. به کالج الهیات رفت و پس از پایان درس، رسماً به لباس روحانیت درآمد. در ۱۹۲۰ هیئت مرسلین کلیسایی او را دوباره به اصفهان فرستاد. در آن شهر «استوارت مموریال کالج» را، که در سال های جنگ تعطیل شده بود، از نو راه انداخت. در ۱۹۲۶ با مارگارت ریچل کار، دخترِ کار (بنیانگذار بیمارستان های مسیحی اصفهان و شیراز) ازدواج کرد. در ۱۹۳۵ پس از استعفای اسقف لینتن، مسئول امور اسقفی ایران، جانشین او شد. در ۱۹۵۳ در زمان نخست وزیری دکتر مصدق، او را از ایران اخراج کردند، اما او در ۱۹۵۴ به ایران بازگشت. در ۱۹۶۱ بازنشسته شد و به انگلستان رفت.
کشیش انگلیسی. در خانواده ای مرفه به دنیا آمد. از ۱۹سالگی به انجام کارهای دینی و حمایت از کشیشان پرداخت. در ۱۹۰۷ گواهی نامۀ مهندسی از ترینیتی کالج دانشگاه کیمبریج گرفت. پس از آن به گروه مبلّغان مذهبی موسوم به «هیئت مُرسلین کلیسایی» پیوست و او را برای معلّمی به بنارس در هندوستان فرستادند. پس از دو سال کار در بنارس، به آگره در شمال هندوستان منتقل شد و کالج «سنت جان» را در آن جا ساخت. در ۱۹۱۴ هیئت مرسلین او را برای تدریس در مدرسۀ تازه بنیاد گروه در اصفهان، به ایران فرستاد. اما با آغاز جنگ جهانی اول و افزایش ناامنی در اصفهان، به کشورش بازگشت. سپس به ارتش پیوست و او را مأمور ساختن راه آهن بصره به بغداد کردند. در ۱۹۱۶ به جزیرۀ خارک منتقل شد و پس از خاتمۀ کار در ۱۹۱۸ مأمور ساختن اولین راهِ اتومبیل رو از مسجدسلیمان به اهواز شد. پس از پایان جنگ از ارتش استعفا داد و به انگلستان بازگشت. به کالج الهیات رفت و پس از پایان درس، رسماً به لباس روحانیت درآمد. در ۱۹۲۰ هیئت مرسلین کلیسایی او را دوباره به اصفهان فرستاد. در آن شهر «استوارت مموریال کالج» را، که در سال های جنگ تعطیل شده بود، از نو راه انداخت. در ۱۹۲۶ با مارگارت ریچل کار، دخترِ کار (بنیانگذار بیمارستان های مسیحی اصفهان و شیراز) ازدواج کرد. در ۱۹۳۵ پس از استعفای اسقف لینتن، مسئول امور اسقفی ایران، جانشین او شد. در ۱۹۵۳ در زمان نخست وزیری دکتر مصدق، او را از ایران اخراج کردند، اما او در ۱۹۵۴ به ایران بازگشت. در ۱۹۶۱ بازنشسته شد و به انگلستان رفت.
wikijoo: تامسون،_ویلیام_جیمسون_(۱۸۸۵ـ۱۹۶۱)