تالار آفتاب گیر (گلخانه). تالار آفتاب گیر ساختمان یا تالار شیشه ای یا با پارچه برزنتی است که از آن به عنوان اتاق گلخانه یا اتاق آفتاب گیر استفاده می شود. اگر این تالار در یک خانه باشد، معمولاً از یک سمت به خانه متصل می شود. ساخت تالارهای آفتاب گیر از قرون شانزدهم میلادی آغاز شد که زمین داران ثروتمند به دنبال پرورش مرکباتی مانند لیمو و پرتقال بودند تا آنها را روی میزهای شام خود قرار دهند که به تازگی توسط بازرگانانی که از مناطق گرمتر مدیترانه آنها را آورده بودند معرفی شده بود. تالارهای آفتاب گیر یا گلخانه های شهری در اوایل اوایل قرن نوزدهم توسط شهرداری ها محبوب یافت و رایج شد.
بسیاری از شهرها اروپا مخصوصاً شهرهایی که آب و هوای سرد و جمعیت زیادی داشتند برای خود تالارهای آفتاب گیر شهری را برای نمایش گیاهان گرمسیری و برگزاری نمایش های گل و گیاه ساخته بودند. این نوع از گلخانه یا تالار آفتاب گیر در اوایل قرن نوزدهم نیز رواج داشت و در پایان قرن مردم نیز کاربر اجتماعی نیز پیدا کرده بودند ( برای نمونه مهمانی و نمایشگاه های چای در آن برگزار می شود ) . معماری تالار آفتاب گیر یا گلخانه های شهری سبک ها متفاوتی از ویکتوریایی گرفته تا سبک های مدرن مانند گنبدهای ژئودزیک را شامل می شود. بسیاری از آنها سازه های بزرگ و چشمگیری هستند و در فهرست زیر گنجانده شده اند.
در انگلستان تعریف قانونی تالار آفتاب گیر یا گلخانه های شهری، ساختمانی است که حداقل ۵۰٪ مساحت دیواره جانبی آن را لعاب دار و حداقل ۷۵٪ سقف آن را با مواد نیمه شفاف، ورق پلی کربنات یا شیشه بسته باشند. امروزه عموم مردم واژه های تالار آفتاب گیر، تالار آفتاب رو و گلخانه شهری را به صورت مترادف همدیگر به کار می برند، اما به طور کلی اصطلاح تالار آفتاب گیر و به ویژه تالار آفتاب گیر انگلیسی، تصویر یک ساختار آراسته را تداعی می کند که بازگو کننده سنت های آن دوره از ساخت سالن های آفتاب گیر دوره ویکتوریا است. تالارهای آفتاب گیر مدرن نیز کماکان با تزیینات سنتی و با درهای پاسیوی یک نفره، دو نفره یا حتی درهای تاشو ساخته می شوند.
این سازه ها در سراسر دنیا، در باغ های خصوصی، پارکها و موسسات گیاه شناسی طراحی و ساخته شده اند. تالارهای آفتاب گیر کوچکتر محبوبیت بیشتری یافته اند که می توانند کارایی دوگانه داشته و هم کاربری باغبانی و هم برای تفریح و لذت شخصی ( مکانی برای مراقبت و تأمل و کتاب خواندن ) داشته باشند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبسیاری از شهرها اروپا مخصوصاً شهرهایی که آب و هوای سرد و جمعیت زیادی داشتند برای خود تالارهای آفتاب گیر شهری را برای نمایش گیاهان گرمسیری و برگزاری نمایش های گل و گیاه ساخته بودند. این نوع از گلخانه یا تالار آفتاب گیر در اوایل قرن نوزدهم نیز رواج داشت و در پایان قرن مردم نیز کاربر اجتماعی نیز پیدا کرده بودند ( برای نمونه مهمانی و نمایشگاه های چای در آن برگزار می شود ) . معماری تالار آفتاب گیر یا گلخانه های شهری سبک ها متفاوتی از ویکتوریایی گرفته تا سبک های مدرن مانند گنبدهای ژئودزیک را شامل می شود. بسیاری از آنها سازه های بزرگ و چشمگیری هستند و در فهرست زیر گنجانده شده اند.
در انگلستان تعریف قانونی تالار آفتاب گیر یا گلخانه های شهری، ساختمانی است که حداقل ۵۰٪ مساحت دیواره جانبی آن را لعاب دار و حداقل ۷۵٪ سقف آن را با مواد نیمه شفاف، ورق پلی کربنات یا شیشه بسته باشند. امروزه عموم مردم واژه های تالار آفتاب گیر، تالار آفتاب رو و گلخانه شهری را به صورت مترادف همدیگر به کار می برند، اما به طور کلی اصطلاح تالار آفتاب گیر و به ویژه تالار آفتاب گیر انگلیسی، تصویر یک ساختار آراسته را تداعی می کند که بازگو کننده سنت های آن دوره از ساخت سالن های آفتاب گیر دوره ویکتوریا است. تالارهای آفتاب گیر مدرن نیز کماکان با تزیینات سنتی و با درهای پاسیوی یک نفره، دو نفره یا حتی درهای تاشو ساخته می شوند.
این سازه ها در سراسر دنیا، در باغ های خصوصی، پارکها و موسسات گیاه شناسی طراحی و ساخته شده اند. تالارهای آفتاب گیر کوچکتر محبوبیت بیشتری یافته اند که می توانند کارایی دوگانه داشته و هم کاربری باغبانی و هم برای تفریح و لذت شخصی ( مکانی برای مراقبت و تأمل و کتاب خواندن ) داشته باشند.
wiki: تالار آفتاب گیر (گلخانه)