تافیلالت

[ویکی فقه] تافیلالِت، ناحیه ای آباد در قاره آفریقا و جنوب شرقی مراکش است.
تافیلالت نامی است بربری و در منابع به صورت های تافیلات، تافیلِت، تافلالت، تافللت، تافلاله و فلاله نیز آمده است.
ابن خلدون، عبدالرحمان، العبر، ج۷، ص۶۷، به کوشش خلیل شحاده، بیروت، ۱۹۸۱م.
دشت آبرفتی تافیلالت متشکل از مجموعه واحه های حاصل خیز حوضۀ رود زیز، در حاشیۀ صحرا، و رود غریس و نیف، با محدوده ای به مساحت حدود ۱۲ هزار هکتار است. عمده ترین محصول این ناحیه خرماست که از نخلستان های آن جا که دارای حدود ۳۶۰ هزار اصله نخل است، به دست می آید.
بن عربی، صدیق، المغرب، ج۱، ص۹۸، بیروت، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴م.
مرکز آن، شهر تاریخی سِجِلماسه در کرانۀ این منطقه قرار داشت. این شهر با شکوه که عیسی بن یزید، از خوارج صُفریه، در ۱۴۰ق/۷۵۷م بنیان نهاده بود،
بن عربی، صدیق، المغرب، ج۱، ص۹۸، بیروت، ۱۴۰۴ق/۱۹۸۴م.
...

تافیلالت یا تافیلات یکی از مهمترین واحه ها در صحرای مراکش می باشد. این واحه هم چنین یکی از پهناورترین واحه های زمین بوده که در امتداد رودخانه زیز جا گرفته است.
از سال ۱۶۴۸ میلادی به بعد یکی از سنت های شاهان مراکش فرستادن پسرها و دختران اضافی به تافیلالت بوده است. ساکنان این واحه در روستاهای سنگر بندی شده زندگی می کنند.
ساکنان تافیلات نوادگان قبیله عرب بنی هلال بوده اند و تافیلالت در زبان بربری به معنای «سرزمین هلالیان» است.

تافیلالت (Tafilalt)
واحه ای بزرگ در صحرای افریقا، واقع در جنوب شرقی کشور مراکش، در حوضۀ رودخانۀ وادی زیز. مرکز آن سجلماسه بود که خرابه های آن اکنون باقی است. این ناحیه در صدر اسلام از قرارگاه های کاروان های تجاری، میان حوضۀ رودخانۀ نیجر و شمال غرب افریقا، بود. شریف های علوی از نسل امام حسن (ع)، موسوم به شریف های فیلالی، که خاندان سلطنتی مراکش از آن ها نسب می برند، از این ناحیه برخاسته اند. مولی محمدشریف بن علی سجلماسی امیر این شهر (حک: ۱۰۴۱ـ۱۰۴۵ق/۱۶۳۱ـ۱۶۳۵) پس از فروپاشی دولت شریف های سعدیه، قدرت خود را در حوضۀ رودخانۀ وادی زیز و فاس برقرار کرد. مولی رشید بن محمد (حک: ۱۰۷۶ـ۱۰۸۲ق/۱۶۶۶ـ۱۶۷۲) نخستین عضو از این خاندان بود که بر خود عنوان سلطان نهاد. محصول عمدۀ تافیلالت خرما، و چرم بز آن معروف و مرغوب است.