تافغیت

لغت نامه دهخدا

تافغیت. ( معرب ، اِ ) بلغت بربر افریقیه و حوالی آن بر نوعی گیاه خاردار و کوتاه اطلاق شود. بر روی برگهای این گیاه لکه های سفید و سیاه وجود دارد و اطراف برگهای آن دندانه دار است ، ریشه آن در زمین بسیار فرورود. شریف گوید: ریشه ٔآن سرد و خشک است و اگر آن را خشک یا تر بسایند و با آرد سفید مخلوط کنند ضماد مؤثری برای زخم خواهد بود. ( از لکلرک ج 1 ص 302 ). خریع. رجوع بمفردات ابن البیطار ج 1 ص 57 و ص 143 و لکلرک ج 2 ص 26 و تافغا شود.

فرهنگ فارسی

( اسم ) کنگر صحرایی
بلغت بربر افریقیه و حوالی آن بر نوعی گیاه خاردار و کوتاه اطلاق شود ٠

پیشنهاد کاربران

بپرس