تافسیا. ( اِ ) بلغت رومی صمغ سداب دشتی را گویند. ( ترجمه صیدنه ). صمغ سداب است. ( بحر الجواهر ). دزی تافسیا را به ثافسیا ارجاع کرده و در «ثافسیا» نویسد: آسکله پیوم . ( ابن البیطار ج 1 ص 225 ب ). مستعینی این کلمه را در ذیل «ت » آرد و اضافه کند که رازی آن را در باب «ث » آورده است. و در کتاب لغت منصوری رازی در ذیل «ث » یاد شده و بدان افزاید: در اکثر کتب با تاء مثناة آمده است... ( دزی ج 1 ص 156 ). رجوع به تاپسیا و ثافسیا و مخصوصاً ثافسیا و مفردات ابن البیطار ج 1 ص 148 و لکلرک ج 1 ص 327 و 328 و ترجمه صیدنه ذیل «ت » و اختیارات بدیعی و تحفه حکیم مؤمن شود.
