تاغ

تاغ ها ( Haloxylon ) سره ای ( جنسی ) گیاهی است به صورت درختچه از تیرهٔ تاج خروسان ( Amaranthaceae ) ، زیرتیرهٔ اسفناجیان ( chenopodiaceae ) ، با مقاومت زیاد در برابر خشکی و گرما با سیستم ریشه ای گسترده که جهت جلوگیری از گسترش کویر از آن استفاده می شود. گونه های متعددی از جنس تاغ وجود دارد.
در ایران سه گونهٔ تاغ وجود دارد:[ ۱]
• سیاه تاغ ( Haloxylon aphyllum ) یا ( Haloxylon ammodenderon )
• زردتاغ یا سفیدتاغ ( Haloxylon persicum )
• تاغ بوته ای ( Haloxylon recurvum )
البته گونهٔ سوم از خانوادهٔ اسفناجیان به نام ترات یا رمس، گاهی در شمار گونه های جنس تاغ با نام تاغ بوته ای آورده می شود. این گونه را از جنس دیگری با نام لاتین hammada salicornica دانسته اند، که در گذشته جزو تاغ محسوب می شد اما بعداً به عنوان جنسی جدا گانه معرفی شد. تفاوت آن با تاغ از لحاظ شکل این است که در رمس گل ها فقط در نوک شاخه ها هستند ولی در تاغ گل ها در تمام طول شاخه پراکنده اند. ضمن اینکه شاخه های ترات سفید رنگ و زمخت هستند. به لحاظ کشت بیشتر توصیه می شود تا سیاه تاغ را که به خاکهای سنگین و رسی و شوری مقاوم تر است، در این گونه محیط ها کشت شود در حالیکه زرد تاغ بیشتر به خاکهای سبک و شنی و کم آبی مقاوم است و برای تثبیت تپه های شنی، به کار می رود.

گیاهانی چوبی و گاه درختچه ای از جنس Haloxylon متعلق به تیرۀ چغندر. این گیاهان، دارای شاخه های بندبند، برگ های متقابل پیوسته و بسیار کوتاه و گل های محوری منفرد و متقابل هستند. گونه هایی از این جنس به نام های زرد تاغ، تاغ سفید، سیاه تاغ و اسامی دیگر از قبیل رمس، شورقان، شوره و ... در نواحی کویری و خشک استان های یزد، خراسان، سمنان، بلوچستان و برخی نواحی جنوب ایران وجود دارد.