تاسی
/ta~assi/
مترادف تاسی: اقتدا، اقتفا، پیروی، تبعیت، اقتدا کردن، پیروی کردن
معنی انگلیسی:
لغت نامه دهخدا
تأسی. [ ت َ ءَس ْ سی ] ( ع مص ) ( از «أس و» ) یکدیگر را به صبر فرمودن. ( تاج المصادر بیهقی )( زوزنی ). || تسلی گرفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || تصبر و تعزی. ( از اقرب الموارد ) ( قطر المحیط ). صبر کردن. ( دهار ). تجلد و تحمل. ( قطر المحیط ). شکیبایی. آرام شدن. || اقتدا کردن بکسی. ( از اقرب الموارد ) ( از قطر المحیط ). پیروی کردن. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). اطاعت. ( آنندراج ) ( غیاث اللغات ). پیروی و متابعت. ( فرهنگ نظام ).
فرهنگ فارسی
( مصدر ) پیروی کردن اقتدا کردن . ۲- شکیب ورزیدن شکیبایی کردن . ۳- ( اسم ) پیروی اقتدا.۴- شکیبایی .
غمخواری کردن یکدیگر را تعزیت کردن بعضی بعض دیگر را .
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
دانشنامه اسلامی
[ویکی فقه] تَأسّی به معنی الگو قرار دادن دیگری در عمل است. از این عنوان در بابهای مختلف فقه از عبادات، عقود و غیر آن دو به مناسبت سخن رفته است.
تأسّی در فقه عبارت است از اسوه و مقتدا قرار دادن پیشوایان معصوم علیهم السّلام و پیروی از آنان در اعمال و رفتار.
ضرورت تأسی
گفتار و کردار رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و نیز امامان علیهم السّلام از آن جهت که ظرف مشیت و ارادۀ خداوند متعال هستند، همواره منطبق با خواست و محبّت حضرت حق بلکه عین آن می باشد؛ ازاین رو،خداوند متعال در آیات متعدّدی از قرآن، بندگان را به پیروی از آنان و اطاعت مطلق از اوامر و نواهی ایشان فراخوانده و اعلام کرده است که وجود مبارک رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله الگو و اسوۀ نیکو برای شما است. بدین جهت شکی در محبوبیت و فضیلت تأسّی به معصومان علیهم السّلام در گفتار و رفتار ایشان نیست؛ بلکه تأسّی به آنان به معنای انجام دادن عمل بر وفق عمل ایشان، واجب است؛ بدین معنا که عملی را که آن بزرگواران به عنوان واجب، مستحب یا مباح انجام داده اند، بر امّت نیز واجب است آن عمل را با همان عنوان انجام دهند.
وجوب، استحباب یا اباحه فعل مورد تأسّی
فعلی که از معصوم علیه السّلام صادر شده است اگر وجه آن از نظر وجوب، استحباب یا اباحه معلوم باشد، بحثی نیست و اگر معلوم نباشد و قرائن تعیین کننده نیز وجود نداشته باشد، در اینکه فعل صادر شده دلالت بر وجوب دارد یا استحباب و یا اباحه- به معنای عام نه مقابل وجوب و حرمت- اختلاف است. البتّه اگر عمل، عبادی (قربی) باشد در دلالت آن بر رجحان و افضلیت شکی نیست.
تأسی در کلمات فقها
...
تأسّی در فقه عبارت است از اسوه و مقتدا قرار دادن پیشوایان معصوم علیهم السّلام و پیروی از آنان در اعمال و رفتار.
ضرورت تأسی
گفتار و کردار رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و نیز امامان علیهم السّلام از آن جهت که ظرف مشیت و ارادۀ خداوند متعال هستند، همواره منطبق با خواست و محبّت حضرت حق بلکه عین آن می باشد؛ ازاین رو،خداوند متعال در آیات متعدّدی از قرآن، بندگان را به پیروی از آنان و اطاعت مطلق از اوامر و نواهی ایشان فراخوانده و اعلام کرده است که وجود مبارک رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله الگو و اسوۀ نیکو برای شما است. بدین جهت شکی در محبوبیت و فضیلت تأسّی به معصومان علیهم السّلام در گفتار و رفتار ایشان نیست؛ بلکه تأسّی به آنان به معنای انجام دادن عمل بر وفق عمل ایشان، واجب است؛ بدین معنا که عملی را که آن بزرگواران به عنوان واجب، مستحب یا مباح انجام داده اند، بر امّت نیز واجب است آن عمل را با همان عنوان انجام دهند.
وجوب، استحباب یا اباحه فعل مورد تأسّی
فعلی که از معصوم علیه السّلام صادر شده است اگر وجه آن از نظر وجوب، استحباب یا اباحه معلوم باشد، بحثی نیست و اگر معلوم نباشد و قرائن تعیین کننده نیز وجود نداشته باشد، در اینکه فعل صادر شده دلالت بر وجوب دارد یا استحباب و یا اباحه- به معنای عام نه مقابل وجوب و حرمت- اختلاف است. البتّه اگر عمل، عبادی (قربی) باشد در دلالت آن بر رجحان و افضلیت شکی نیست.
تأسی در کلمات فقها
...
wikifeqh: مکرر_تأسّی
[ویکی فقه] تاسی (فقه). تَأسّی به معنی الگو قرار دادن دیگری در عمل است. از این عنوان در بابهای مختلف فقه از عبادات، عقود و غیر آن دو به مناسبت سخن رفته است.
تأسّی در فقه عبارت است از اسوه و مقتدا قرار دادن پیشوایان معصوم علیهم السّلام و پیروی از آنان در اعمال و رفتار.
ضرورت تأسی
گفتار و کردار رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و نیز امامان علیهم السّلام از آن جهت که ظرف مشیت و ارادۀ خداوند متعال هستند، همواره منطبق با خواست و محبّت حضرت حق بلکه عین آن می باشد؛ ازاین رو،خداوند متعال در آیات متعدّدی از قرآن، بندگان را به پیروی از آنان و اطاعت مطلق از اوامر و نواهی ایشان فراخوانده
آل عمران/سوره۳،آیه۳۱ .
فعلی که از معصوم علیه السّلام صادر شده است اگر وجه آن از نظر وجوب، استحباب یا اباحه معلوم باشد، بحثی نیست و اگر معلوم نباشد و قرائن تعیین کننده نیز وجود نداشته باشد، در اینکه فعل صادر شده دلالت بر وجوب دارد یا استحباب و یا اباحه- به معنای عام نه مقابل وجوب و حرمت- اختلاف است. البتّه اگر عمل، عبادی (قربی) باشد در دلالت آن بر رجحان و افضلیت شکی نیست.
الاصول العامة، ص۲۳۳-۲۳۴.
...
تأسّی در فقه عبارت است از اسوه و مقتدا قرار دادن پیشوایان معصوم علیهم السّلام و پیروی از آنان در اعمال و رفتار.
ضرورت تأسی
گفتار و کردار رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و نیز امامان علیهم السّلام از آن جهت که ظرف مشیت و ارادۀ خداوند متعال هستند، همواره منطبق با خواست و محبّت حضرت حق بلکه عین آن می باشد؛ ازاین رو،خداوند متعال در آیات متعدّدی از قرآن، بندگان را به پیروی از آنان و اطاعت مطلق از اوامر و نواهی ایشان فراخوانده
آل عمران/سوره۳،آیه۳۱ .
فعلی که از معصوم علیه السّلام صادر شده است اگر وجه آن از نظر وجوب، استحباب یا اباحه معلوم باشد، بحثی نیست و اگر معلوم نباشد و قرائن تعیین کننده نیز وجود نداشته باشد، در اینکه فعل صادر شده دلالت بر وجوب دارد یا استحباب و یا اباحه- به معنای عام نه مقابل وجوب و حرمت- اختلاف است. البتّه اگر عمل، عبادی (قربی) باشد در دلالت آن بر رجحان و افضلیت شکی نیست.
الاصول العامة، ص۲۳۳-۲۳۴.
...
wikifeqh: اسوه
پیشنهاد کاربران
تأسّی: به معنای اسوه و الگوقرار دادن کسی یا چیزی و پیروی کردن از او. از ریشه أسو که به باب تفعّل رفته است و چون معتل است و حرف عله اگر پیش از آن حرف مفتوحی باشد به آ قلب می شود و در نهایت می شود تأسی که ما در فارسی حرف آخر را ای تلفظ می کنیم.
در پیروی کردن از رسول خدا ص در قرآن با عنوان های اطاعت، تبعیت و تاسی روبرو هستیم.
شاید تفاوت آنها در این باشد که:
اطاعت پیروی از روی علاقه و محبت است چون ریشه آن کلمه، از ط و ع است. تبعیت اقتدا کردن در اعمال و رفتار است که طبیعتا درجه آن از اطاعت بالاتر خواهد بود، یعنی کسی که تابع دیگریست، منتظر نمی ماند تا به او بگویندکه چه کاری انجام بده، بلکه خودش می بیند و پیروی می کند.
... [مشاهده متن کامل]
مرحله بالاتر، تاسی است، یعنی او را الگوی خود قرار می دهد. پس با اعتقاد همراه با محبت پیروی می نماید. رمز آن که قرآن امر کرده است که ما پیامبر اسلام را اسوه خود قرار دهیم، شاید همین باشد. یعنی پیروی در عمل با اعتقاد قلبی و محبت نسبت به ایشان.
شاید تفاوت آنها در این باشد که:
اطاعت پیروی از روی علاقه و محبت است چون ریشه آن کلمه، از ط و ع است. تبعیت اقتدا کردن در اعمال و رفتار است که طبیعتا درجه آن از اطاعت بالاتر خواهد بود، یعنی کسی که تابع دیگریست، منتظر نمی ماند تا به او بگویندکه چه کاری انجام بده، بلکه خودش می بیند و پیروی می کند.
... [مشاهده متن کامل]
مرحله بالاتر، تاسی است، یعنی او را الگوی خود قرار می دهد. پس با اعتقاد همراه با محبت پیروی می نماید. رمز آن که قرآن امر کرده است که ما پیامبر اسلام را اسوه خود قرار دهیم، شاید همین باشد. یعنی پیروی در عمل با اعتقاد قلبی و محبت نسبت به ایشان.