تاسّو، تورْکواتو (۱۵۴۴ـ۱۵۹۵)(Tasso, Torquato)
تاسّو، تورْکواتو
شاعر ایتالیایی. مؤلف شعر حماسی رمانتیک رهایی اورشلیم در جنگ صلیبی اول که در ۱۵۷۵ تکمیل و نخستین بار در ۱۵۸۱ منتشر شد؛ بعدها در این شعر تجدیدنظر کرد و آن را با نام فتح اورشلیم در ۱۵۹۳ به چاپ رساند. تاسو در سورّنتو، جنوب ایتالیا، زاده شد. هنگامی که پسر بچه بود با پدرش، برناردو تاسّوی شاعر، در تبعید سیاسی همراه شد و مدتی کوتاه را در دربار اوربینو گذراند، سپس در دانشگاه های پادوا و بولونیا تحصیل کرد. در همین سال ها بود که قصۀ سلحشوریرینالدو(۱۵۶۲) را نوشت. در ۱۵۶۵ به ملتزمین کاردینال لوئیجی دِ استه پیوست و با او به پاریس رفت و در آن جا آثار گروه شاعران پلیاد او را تحت تأثیر قرار داد. در ۱۵۷۲ دوک آلفونسو دِستۀ دوم در فِرّارا او را شاعر دربار خود کرد. در تابستان ۱۵۷۳ نمایش نامه اش، با نام آمینتا در فرّارا اجرا شد. در ۱۵۷۵ نخستین شکل از شکل های گوناگون منظومۀ حماسی خود،رهایی اورشلیم، را تکمیل کرد. اندکی بعد نشانه های عدم تعادل روحی در تاسّو پدید آمد که تا آخر عمر با او بود. در ۱۵۷۷، درپی عصبانیت شدید در محضر لوکرتسیا دِسته، مدت کوتاهی زندانی شد: دو سال بعد، پس از ناسزاگویی به دوک آلفونسو در ملاء عام، در بیمارستان روانی سانتا آنا به بند کشیده شد (۱۵۷۹ـ ۱۵۸۶). پس از آزادی (با اجازۀ آلفونسو)، با حمایت مردان و زنان سرشناس به سفرهایش ادامه داد و فرهنگستان و فرقه های مذهبی گوناگون از او استقبال کردند. سرانجام در صومعۀ سانتا اونوفریو، در رُم، اقامت کرد و پیش از آن که تصمیم پاپ کلمنت هشتم مبنی بر اعطای مقام ملک الشعرایی به او عملی شود درگذشت. از دیگر آثار اوست: ۲هزار نامه؛ ۲۸ گفت وگو دربارۀ موضوعات متنوع؛ رساله ای درباب شعر حماسی (۱۵۹۴)، بررسی انتقادی که توضیحی بر شعر اوست؛ نمایش نامۀ تورّیسموندو (۱۵۸۷)، براساس تراژدی ادیپ شاه، اثر سوفوکلس، شاعر یونانی؛ قافیه ها، شامل بیش از ۱۰۰۰ شعر کوتاه؛ و شعر بلند سپید او، هفت روز خلقت جهان.
تاسّو، تورْکواتو
شاعر ایتالیایی. مؤلف شعر حماسی رمانتیک رهایی اورشلیم در جنگ صلیبی اول که در ۱۵۷۵ تکمیل و نخستین بار در ۱۵۸۱ منتشر شد؛ بعدها در این شعر تجدیدنظر کرد و آن را با نام فتح اورشلیم در ۱۵۹۳ به چاپ رساند. تاسو در سورّنتو، جنوب ایتالیا، زاده شد. هنگامی که پسر بچه بود با پدرش، برناردو تاسّوی شاعر، در تبعید سیاسی همراه شد و مدتی کوتاه را در دربار اوربینو گذراند، سپس در دانشگاه های پادوا و بولونیا تحصیل کرد. در همین سال ها بود که قصۀ سلحشوریرینالدو(۱۵۶۲) را نوشت. در ۱۵۶۵ به ملتزمین کاردینال لوئیجی دِ استه پیوست و با او به پاریس رفت و در آن جا آثار گروه شاعران پلیاد او را تحت تأثیر قرار داد. در ۱۵۷۲ دوک آلفونسو دِستۀ دوم در فِرّارا او را شاعر دربار خود کرد. در تابستان ۱۵۷۳ نمایش نامه اش، با نام آمینتا در فرّارا اجرا شد. در ۱۵۷۵ نخستین شکل از شکل های گوناگون منظومۀ حماسی خود،رهایی اورشلیم، را تکمیل کرد. اندکی بعد نشانه های عدم تعادل روحی در تاسّو پدید آمد که تا آخر عمر با او بود. در ۱۵۷۷، درپی عصبانیت شدید در محضر لوکرتسیا دِسته، مدت کوتاهی زندانی شد: دو سال بعد، پس از ناسزاگویی به دوک آلفونسو در ملاء عام، در بیمارستان روانی سانتا آنا به بند کشیده شد (۱۵۷۹ـ ۱۵۸۶). پس از آزادی (با اجازۀ آلفونسو)، با حمایت مردان و زنان سرشناس به سفرهایش ادامه داد و فرهنگستان و فرقه های مذهبی گوناگون از او استقبال کردند. سرانجام در صومعۀ سانتا اونوفریو، در رُم، اقامت کرد و پیش از آن که تصمیم پاپ کلمنت هشتم مبنی بر اعطای مقام ملک الشعرایی به او عملی شود درگذشت. از دیگر آثار اوست: ۲هزار نامه؛ ۲۸ گفت وگو دربارۀ موضوعات متنوع؛ رساله ای درباب شعر حماسی (۱۵۹۴)، بررسی انتقادی که توضیحی بر شعر اوست؛ نمایش نامۀ تورّیسموندو (۱۵۸۷)، براساس تراژدی ادیپ شاه، اثر سوفوکلس، شاعر یونانی؛ قافیه ها، شامل بیش از ۱۰۰۰ شعر کوتاه؛ و شعر بلند سپید او، هفت روز خلقت جهان.
wikijoo: تاسو،_تورکواتو_(۱۵۴۴ـ۱۵۹۵)