تازی ( سالوکی یا پرشین هوند ) گونه ای از سگ سانان است و آن را تازی می گویند که در گذشته و هم اکنون در جای جای آسیا و خاورمیانه برای شکار پرورش داده می شود. این نژاد سگ، دومین نژاد سریع سگ در جهان است. امروز نیز در ایران به شکار با آن می پردازند اما در ایران و بیشتر کشورهای جهان همچنین به عنوان سگ خانگی یا برای شرکت در مسابقه نگه داری می شود. تازی بسیار تند می دود و با کمک آن می توان حیوانات تیزپا مانند آهو و خرگوش را شکار کرد. اینگونه سگ ها کم وبیش در همهٔ مناطق آب و هوایی ایران و جهان می توانند زندگی کنند.
... [مشاهده متن کامل]
عده ای می پندارند که «تازی» در فارسی از مصدر «تاختن» و «تازیدن» می آید که همساز با ویژگی دوندگی این گونه از سگ است.
این سگ بومی ایران است. اما در ایران نژاد پرطرفداری نیست.
ز تازیدن گور و گرد سوار برآمد همی دود از آن مرغزار. ( فردوسی )
تازند رخش بدعت و سازند تیر کید اما سفندیار مرا تهمتن نیند. ( خاقانی )
در یافته های باستان شناسانهٔ شوش، چغامیش و تپه سبز در غرب ایران و میان رودان سفالینه های بسیاری با نقش تازی در حال دویدن و شکار یافت شده است که از آن جمله می توان این ظرف ۶ تا ۷ هزار ساله را در موزهٔ لوور برشمارد. سفالینهٔ تازی و بزکوهی
در برخی از ظرفهای سفالین با نگاره هایی از سگ های تازی در پی جانورانی مانند گوزن، آهو و بزکوهی برمی خوریم که با باریک بینی فراوان و به سبکی انتزاعی نگاریده شده است. سفالینه های یافت شده از تل باکون در نزدیکی تخت جمشید نمونه های یکتایی از نگاره های تازی را از ۴۲۰۰ تا ۳۸۰۰ سال پیش از میلاد به نمایش گذاشته اند. باریکی اندام، دست ها و پاهای بلند و کشیده، پوزه باریک و دمی چنبرمانند همه از ویژگی های نمایان سگ های تازی است که بر این سفال ها نگاشته شده است.
همچنین می توان به سنگ نگاره های یافت شده در تیمره در گلپایگان استان اصفهان اشاره کرد که هرچند پژوهش های دیرینه شناسانهٔ بسنده ای روی آن ها انجام نشده، از روی دیگر گواه ها و سبک نگاره ها به دوران پیش از کشاورزی ( در ایران از ۱۲ هزار سال پیش کشاورزی روی می داده است ) نسبت داده می شوند. بر نمونه ای از این سنگ نگاره ها، نقش شکارچی سواره به همراه پرندهٔ شکاری بر روی دستش و تازی ش بر روی اسب نگاشته شده است. ببینید و ببینید
دیگر یافته های کهن حضور سگ های تازی را در منطقه ای یافتند که قدیمی ترین محل سکونت بشر در دشت بود. ( نیازمند منبع ) در تپه های باستانی سیلک، واقع در نزدیکی شهر کاشان، علاوه بر استخوان حیوانات اهلی دوران پیشین، استخوان های یک سگ تازی نیز به دست آمد که متعلق به هزاره چهارم پیش از میلاد بود.
... [مشاهده متن کامل]
عده ای می پندارند که «تازی» در فارسی از مصدر «تاختن» و «تازیدن» می آید که همساز با ویژگی دوندگی این گونه از سگ است.
این سگ بومی ایران است. اما در ایران نژاد پرطرفداری نیست.
ز تازیدن گور و گرد سوار برآمد همی دود از آن مرغزار. ( فردوسی )
تازند رخش بدعت و سازند تیر کید اما سفندیار مرا تهمتن نیند. ( خاقانی )
در یافته های باستان شناسانهٔ شوش، چغامیش و تپه سبز در غرب ایران و میان رودان سفالینه های بسیاری با نقش تازی در حال دویدن و شکار یافت شده است که از آن جمله می توان این ظرف ۶ تا ۷ هزار ساله را در موزهٔ لوور برشمارد. سفالینهٔ تازی و بزکوهی
در برخی از ظرفهای سفالین با نگاره هایی از سگ های تازی در پی جانورانی مانند گوزن، آهو و بزکوهی برمی خوریم که با باریک بینی فراوان و به سبکی انتزاعی نگاریده شده است. سفالینه های یافت شده از تل باکون در نزدیکی تخت جمشید نمونه های یکتایی از نگاره های تازی را از ۴۲۰۰ تا ۳۸۰۰ سال پیش از میلاد به نمایش گذاشته اند. باریکی اندام، دست ها و پاهای بلند و کشیده، پوزه باریک و دمی چنبرمانند همه از ویژگی های نمایان سگ های تازی است که بر این سفال ها نگاشته شده است.
همچنین می توان به سنگ نگاره های یافت شده در تیمره در گلپایگان استان اصفهان اشاره کرد که هرچند پژوهش های دیرینه شناسانهٔ بسنده ای روی آن ها انجام نشده، از روی دیگر گواه ها و سبک نگاره ها به دوران پیش از کشاورزی ( در ایران از ۱۲ هزار سال پیش کشاورزی روی می داده است ) نسبت داده می شوند. بر نمونه ای از این سنگ نگاره ها، نقش شکارچی سواره به همراه پرندهٔ شکاری بر روی دستش و تازی ش بر روی اسب نگاشته شده است. ببینید و ببینید
دیگر یافته های کهن حضور سگ های تازی را در منطقه ای یافتند که قدیمی ترین محل سکونت بشر در دشت بود. ( نیازمند منبع ) در تپه های باستانی سیلک، واقع در نزدیکی شهر کاشان، علاوه بر استخوان حیوانات اهلی دوران پیشین، استخوان های یک سگ تازی نیز به دست آمد که متعلق به هزاره چهارم پیش از میلاد بود.
هرچی صلاحه