تازوباکتام

تازوباکتام ( به انگلیسی: Tazobactam ) یک داروی شیمیایی است که جهت مهار کردن عملکرد بتالاکتاماز باکتریایی، به ویژه بتالاکتامازهای متعلق به گروه SHV - 1 و TEM به کار می رود. معمولاً به صورت نمک سدیم آن، یعنی تازوباکتام سدیم از آن استفاده می شود. به زبان ساده، این ماده می تواند به برخی از آنتی بیوتیک ها اضافه شود تا آسیب پذیری آن ها در برابر مقاومت آنتی بیوتیکی کمتر شود.
تازوباکتام با آنتی بیوتیک وسیع الطیف بتالاکتامی پیپراسیلین در داروی پیپراسیلین/تازوباکتام، به صورت ترکیبی و جهت درمان بیماری های ناشی از عفونت های سودوموناس آئروژینوزا مورد استفاده قرار می گیرد. تازوباکتام با مهار کردن ارگانیسم های رهاکننده بتالاکتاماز که در حالت عادی باعث تخریب پیپراسیلین می شود، گستره عملکرد پیپراسیلین را افزایش می دهد. [ ۱]
تازوباکتام یک پنی سیلین به شدت اصلاح شده و یک سولفون است.
تازوباکتام در سال ۱۹۸۲ ثبت اختراع شد و در سال ۱۹۹۲ جهت مصارف پزشکی وارد بازار شد. [ ۲]