تازه خدمت

لغت نامه دهخدا

تازه خدمت. [ زَ / زِ خ ِ م َ ] ( ص مرکب ) نوکر و خدمتگاری که تازه بسر خدمت آمده باشد. ( ناظم الاطباء ). || مجازاً، خوش خدمت. تازه نفس. چابک :
بهار آمد آنگه سلیمان اساس
از او دیو زرد خزان در هراس
بپایین تخت روان حباب
پریزاد گل تازه خدمت چو آب.
طغرا ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱- خدمتکاری که تازه بسر خدمت رفته باشد نوکر تازه . ۲- تازه نفس خوش خدمت چابک .

پیشنهاد کاربران

بپرس