تازه بوم

لغت نامه دهخدا

تازه بوم. [ زَ / زِ ] ( اِ مرکب ) جا و مقام تازه. منزل خوش و نیک. سرزمین خرم :
بفرمود تا نامداران روم
برفتند صد مرد از آن تازه بوم.

فردوسی.

فرستاده برگشت از آن تازه بوم
بیامد بنزدیک پیران روم.

فردوسی.

( اسم )جا و مقام تازه منزل خوش و نیک سرزمین خرم .

پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید