تازانه

لغت نامه دهخدا

تازانه. [ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) مخفف تازیانه است که قمچی باشد. ( برهان ) ( آنندراج ). مخفف تازیانه. ( فرهنگ جهانگیری ) ( فرهنگ رشیدی ) ( فرهنگ خطی کتابخانه مؤلف ) ( انجمن آرا ). تازیانه. ( شرفنامه منیری ). شلاق. محمد معین در حاشیه برهان آرد: از تازان + ه ( آلت )، پهلوی تاچانک :
گر ایدونکه تازانه بازآورم
مگر سر بکوشش [ فراز ] آورم.
فردوسی ( از شرفنامه منیری ).
من این درع و تازانه برداشتم
بتوران دگر خوار بگذاشتم.
فردوسی.
شوم زود تازانه بازآورم
اگرچند رنج دراز آورم.
فردوسی.
یکی بنده تازانه شاه را
ببرد و بیاراست درگاه را
سپه را ز سالار و گردنکشان
جز آن تازیانه نبودی نشان.
فردوسی.
پرستنده تازانه شهریار
بیاویخت از درگه ماهیار.
فردوسی.
بزد بر سر مرد تازانه چند
فکندن همی خواست دم سمند.
اسدی ( از فرهنگ جهانگیری ).
سر تازانه خسرو اندرآخت
خرقه زآن جایگه برون انداخت.
سنائی.
گر به تشریف قبولم بنوازی ملکم
ور به تازانه قهرم بزنی شیطانم.
سعدی.

فرهنگ فارسی

تازیانه
( اسم ) شلاق قمچی تازیانه.

فرهنگ معین

(نِ ) (اِ. ) شلاق ، تازیانه .

فرهنگ عمید

= تازیانه

پیشنهاد کاربران

بپرس