تاریخچه زیست فناوری

زیست فناوری، استفاده از اصول علمی و مهندسی برای فرآوری مواد توسط عوامل زیستی به منظور ارائهٔ کالاها و خدمات است. از همان ابتدا، زیست فناوری ارتباط نزدیکی را با جامعه برقرار کرده است. [ ۱] به لحاظ تاریخی این علم عمدتاً به حوزه غذا ( مسائلی از جمله سوء تغذیه و قحطی ) مرتبط بود. در حالی که امروزه حوزه تولید داروهای زیست فناوری اهمیت بیشتری پیدا کرده است. تاریخچهٔ زیست فناوری با زیموتکنولوژی ( فناوری مخمرها و با تمرکز بر فنون تولید آبجو آغاز گردید.
در ۱۹۷۸، با تولید انسولین انسانی مصنوعی، صحت ادعاهای لدبرگ ( Lederberg ) اثبات شدند و صنعت زیست فناوری به سرعت رشد کرد. هر پیشرفت علمی جدید، یک رویداد رسانه ای برای جلب حمایت عمومی شد، و در دهۀ ۱۹۸۰، زیست فناوری به یک صنعت نوید بخش تبدیل گردید. در سال ۱۹۸۸، تنها پنج پروتئین از سلول های مهندسی شدهٔ ژنتیکی به عنوان دارو توسط ادارهٔ غذا و داروی ایالات متحده ( FDA ) تأیید شده بودند، اما این تعداد تا پایان دههٔ ۱۹۹۰ با سرعت چشمگیری به بیش از ۱۲۵ دارو رسیدند.
امروزه با ظهور ژن درمانی، مطالعات سلول های بنیادی، شبیه سازی، و موادغذایی اصلاح شدهٔ ژنتیکی، رشته مهندسی ژنتیک بسیار مورد توجه قرار گرفته است.
زیست فناوری از رشتهٔ زیموتکنولوژی یا تخمیرشناسی ( zymurgy ) به وجود آمد. در اواخر قرن ۱۹ در آلمان، تولید آبجو به اندازهٔ فولاد در تولید ناخالص ملی کمک کرد و مالیات بر الکل نشان داد که می تواند منابع چشمگیری از درآمد دولت باشد. [ ۲] در دههٔ ۱۸۶۰، موسساتی به فناوری تولید آبجو اختصاص داده شده بودند. معروف ترین آن ها مؤسسهٔ خصوصی Carlsberg بود که در سال ۱۸۷۵ تأسیس شد. این شرکت Emil Christian Hansen را استخدام کرد. کسی که پیشگام تولید مخمر خالص به منظور بدست آوردن تولید آبجوی مرغوب بود. مؤسسات کمتر شناخته شدهٔ دیگری نیز وجود داشتند که فعالیت آن ها در پیشرفت صنعت تولید آبجو ایفای نقش کرد. یکی از آن ها، مؤسسهٔ Zymotechnic، در شیکاگو بود که توسط شیمیدان آلمانی John Ewald Siebel تأسیس گردید.
زیموتکنولوژی در جنگ جهانی اول برای پاسخ به نیازهای صنعتی در حمایت از جنگ گسترش یافت. مکس دلبروک مخمر را در مقیاس گسترده ای در طول جنگ برای پاسخ گویی به ۶۰٪ از نیاز خوراک دام های آلمانی رشد داد. [ ۲] ترکیبات دیگری همچون اسید لاکتیک نیز از تخمیر بدست آمد. در سمت متفقین، شیمیدان روسی حییم وایزمن از نشاسته برای برطرف کردن کمبود استون مورد نیاز انگلیسی ها که مادهٔ خام اصلی cordite است، بوسیلهٔ تخمیر ذرت به استون استفاده کرد. [ ۳] تخمیر در حال گسترش از تولید خانگی سنتی به سمت صنعتی بود و طولی نکشید که «زیموتکنولوژی» مسیر را برای «زیست فناوری» باز کرد.