تاریخچه زبان کره ای

تمایزات دوره بندی سنتی زبان کره ای:
• زبان کره ای باستان ( 고대 한국어, 古代韓國語, تا ۹۱۸ ) ، اولین مرحله تأیید شده زبان، تا سقوط شیلای متحد. بسیاری از آثار مکتوب شامل چند کتیبه از امپراتوری شیلا در دوره سه پادشاهی هستند. نویسندگان در مورد اینکه آیا لهجه پادشاهی گوگوریو، باکجه و کنفدراسیون گایا گویش های کره ای قدیم یا زبان های جداگانه بوده است، اختلاف دارند. [ ۱]
• کره ای میانه ( 중세 한국어, 中世韓國語، ۹۱۸–۱۶۰۰ ) ، مربوط به دوره گوریو ( ۹۱۸–۱۳۹۲ ) ، زمانی که پایتخت از جنوب شرقی به کائسونگ، و چوسون تا جنگ های ایمجین ( ۱۵۹۲–۱۵۹۸ ) منتقل شد. زبان کره ای میانه اغلب به دوره های اولیه و متاخر مربوط به دو سلسله تقسیم می شود. معرفی الفبای هانگول در سال ۱۴۴۶ ( اوایل دوره متأخر ) اسناد زبان را در مقایسه با سیستم های قبلی بر اساس اقتباس از حروف چینی تغییر داد.
• کره ای مدرن اولیه ( 근세 한국어, 近世韓國語، قرن ۱۷ تا ۱۹ میلادی ) ، مربوط به بخش بعدی چوسان است.
• کره ای مدرن ( 근현대 한국어, 近現代韓國語، از آغاز قرن بیستم ) .
نام پونگ هیون پیشنهاد کرده است که تقسیم بین کره قدیم و میانه باید در زمان تهاجم مغول به کره ( اواسط قرن سیزدهم ) انجام شود. [ ۲] [ ۳] او دوره طولانی کره قدیم خود را به دوره های اولیه ( سه پادشاهی ) ، میانه ( شیلای متحد ) و اواخر ( اوایل گوریو ) تقسیم می کند. [ ۲]
زبان کره ای و زبان ججویی نزدیک به هم خانواده زبان های کره ای فشرده را تشکیل می دهند. ارتباط با زبان های ژاپنی مورد بحث است اما در حال حاضر توسط اکثر زبان شناسان پذیرفته نشده است. [ ۴] [ ۵] نظریه دیگر، نظریه آلتایی موپاک داتو است. ، اما یا بی اعتبار است یا در حاشیه است.
هومر هالبرت در کتاب خود به نام تاریخ کره ( ۱۹۰۵ ) ادعا کرد که زبان کره ای اورال - آلتایی است. طبقه بندی زبان کره ای به عنوان آلتایی توسط گوستاف جان رامستد ( ۱۹۲۸ ) معرفی شد، اما حتی در فرضیه رد شده آلتایی، موقعیت کره ای نسبت به ژاپنی نامشخص است. ساموئل مارتین، روی اندرو میلر و سرگئی استاروستین دربارهٔ گروه بندی کره ای - ژاپنی احتمالی در آلتائیک بحث کرده اند. دیگران، به ویژه Vovin، قرابت بین کره ای و ژاپنی را به عنوان یک اثر ناشی از نزدیکی جغرافیایی تفسیر می کنند، یعنی یک ناحیه همگرایی زبانی.
استفاده از چینی کلاسیک توسط کره ای ها در قرن چهارم میلادی یا قبل از آن آغاز شد و نوشتن واج شناختی به خط آیدو تا قرن ششم توسعه یافت. [ ۶] مشخص نیست که آیا زبان کره ای باستان یک زبان لحنی بوده است یا خیر. [ ۷] فرض بر این است که کره ای باستان به گویش های مربوط به سه پادشاهی تقسیم شده است. از این میان، زبان شیلایی به دلیل تسلط سیاسی شیلای متحد در قرن هفتم بهترین گواه است. فقط برخی اسناد ادبی از شیلای متحد که به متن گوریو تغییر یافته است، موجود است و برخی از متون ( که در سیستم نوشتاری بومی خود نوشته شده اند ) از دوره سه پادشاهی عمدتاً به صورت کتیبه در حال حاضر موجود است؛ بنابراین، زبان های دوره سه پادشاهی عموماً از طریق نام های رسمی دولتی و نام های ناحیه محلی بررسی می شوند. ادبیات بسیار کمی برای تحقیق در مورد زبان کره ای باستان وجود دارد. اولین متون به زبان کره ای باستان با استفاده از هانجا برای نمایش صدا و دستور زبان زبان محلی نوشته شد. اطلاعات اضافی دربارهٔ این زبان از اسامی مختلف ثبت شده در سوابق کره ای و چینی و از مطالعات ریشه شناختی تلفظ کره ای حروف چینی به دست آمده است. سیستم های مختلفی مورد استفاده قرار گرفت که با رویکردهای موردی شروع شد و به تدریج در خط آیدو و سیستم هیانگچال که برای شعر استفاده می شد مدون شد. اینها ترتیباتی از حروف چینی برای نمایش آوایی زبان بود، بسیار شبیه به مان یوگانا ژاپنی.