تاریخچه ثبت ملی اماکن تاریخی در سال ۱۹۶۶ زمانی آغاز شد که حکومت ایالات متحده قانون حفاظت از تاریخ ملی ( NHPA ) را تصویب کرده و ثبت ملی اماکن تاریخی ( NRHP ) را ایجاد کرد. از بدو تأسیس، خدمات پارک ملی ایالات متحده ( NPS ) به عنوان آژانس اصلی ثبت نام تبدیل شد. ثبت از طریق دو سازمان دهی مجدد به رشد خود ادامه داد، یکی در دهه ۱۹۷۰ میلادی و دیگری در دهه ۱۹۸۰ و در سال 1978 NRHP به طور کامل از خدمات پارک ملی خارج شد، دوباره در سال ۱۹۸۱ به NPS منتقل شد.
در آوریل ۱۹۶۶، شش ماه قبل از ایجاد ثبت ملی اماکن تاریخی، برنامه های تحقیقاتی تاریخ خدمات پارک ملی[ ۲] به عنوان بخشی از یک طرح کلی به نام «عملیات ۶۶» در دفتر رابرت ام اوتلی، مورخ ارشد NPS، در واشینگتن دی سی متمرکز گردید. در ۱۵ اکتبر ۱۹۶۶، قانون حفاظت تاریخی، ثبت ملی اماکن تاریخی و دفاتر حفاظت تاریخی دولتی مربوطه را ایجاد کرد. [ ۳] در ابتدا ثبت ملی شامل آن دسته از نشانه های تاریخی ملی بود که قبل از ایجاد ثبت اختصاص داده شده بودند. همچنین سایر مکان های تاریخی در سیستم پارک ملی. [ ۴] تصویب این قانون که در سال ۱۹۸۰ میلادی اصلاح شد، نشان دهنده اولین باری است که ایالات متحده یک سیاست حفاظتی تاریخی گسترده داشت. در حالی که ثبت ملی، حفاظت خاصی از املاک فهرست شده ارائه نمی کند، آژانس های فدرال را ملزم می کند که تأثیر فعالیت ها را بر ساختمان ها و املاک فهرست شده یا واجد شرایط برای فهرست در NRHP ارزیابی کنند. قانون سال ۱۹۶۶ آن سازمان ها را ملزم می کرد تا با همکاری SHPO و یک آژانس مستقل فدرال، شورای مشورتی حفاظت تاریخی ( ACHP ) برای مقابله با اثرات نامطلوب فعالیت های فدرال بر حفاظت از تاریخی کار کنند. [ ۵]
یکی دیگر از ادارات داخلی، خدمات پارک ملی، تجربه قبلی نظارت بر بررسی ساختمان های تاریخی آمریکا ( ۱۹۳۳ ) و بررسی نواحی تاریخی مجاز در سال ۱۹۳۵ را داشت. به همین دلیل، به دلیل این واقعیت که خدمات پارک قبلاً املاک تاریخی متعددی را در پارک های ملی مدیریت می کرد، NPS انتخاب منطقی برای رهبری برنامه جدید حفاظت تاریخی بود. [ ۶] برای دربرگیری ثبت ملی جدید اماکن تاریخی، خدمات پارک ملی، تحت مدیریت جورج ب هارتزوگ جونیور، یک بخش اداری به نام دفتر باستان شناسی و حفاظت تاریخی ( OAHP ) را ایجاد کرد. [ ۵] [ ۷] این بخش بر چندین برنامه منابع فرهنگی موجود، شامل بررسی نواحی تاریخی، بخش تاریخ Utley و بررسی ساختمان های تاریخی آمریکا و همچنین NRHP جدید و صندوق حفاظت تاریخی نظارت داشت. [ ۵] هارتزوگ OAHP را با ایجاد برنامه ثبت ملی که توسط قانون ۱۹۶۶ الزامی شده بود، متهم کرد. ارنست کانالی اولین مدیر دفتر بود و او بود که مشاهده کرد که حفاظت از تاریخ آمریکا باید انجام شود، «با مشاوره و کمک آگاهانه سازمان های حرفهٔ و رشته های علمی که مستقیماً با این فعالیت مرتبط هستند، مثل تاریخ، معماری و باستان شناسی». [ ۷] در OAHP بخش های جدیدی برای رسیدگی به ثبت ملی ایجاد شد. [ ۲] اولین محافظت کننده رسمی ثبت، ویلیام جی مورتاگ، مورخ معماری بود. [ ۴]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر آوریل ۱۹۶۶، شش ماه قبل از ایجاد ثبت ملی اماکن تاریخی، برنامه های تحقیقاتی تاریخ خدمات پارک ملی[ ۲] به عنوان بخشی از یک طرح کلی به نام «عملیات ۶۶» در دفتر رابرت ام اوتلی، مورخ ارشد NPS، در واشینگتن دی سی متمرکز گردید. در ۱۵ اکتبر ۱۹۶۶، قانون حفاظت تاریخی، ثبت ملی اماکن تاریخی و دفاتر حفاظت تاریخی دولتی مربوطه را ایجاد کرد. [ ۳] در ابتدا ثبت ملی شامل آن دسته از نشانه های تاریخی ملی بود که قبل از ایجاد ثبت اختصاص داده شده بودند. همچنین سایر مکان های تاریخی در سیستم پارک ملی. [ ۴] تصویب این قانون که در سال ۱۹۸۰ میلادی اصلاح شد، نشان دهنده اولین باری است که ایالات متحده یک سیاست حفاظتی تاریخی گسترده داشت. در حالی که ثبت ملی، حفاظت خاصی از املاک فهرست شده ارائه نمی کند، آژانس های فدرال را ملزم می کند که تأثیر فعالیت ها را بر ساختمان ها و املاک فهرست شده یا واجد شرایط برای فهرست در NRHP ارزیابی کنند. قانون سال ۱۹۶۶ آن سازمان ها را ملزم می کرد تا با همکاری SHPO و یک آژانس مستقل فدرال، شورای مشورتی حفاظت تاریخی ( ACHP ) برای مقابله با اثرات نامطلوب فعالیت های فدرال بر حفاظت از تاریخی کار کنند. [ ۵]
یکی دیگر از ادارات داخلی، خدمات پارک ملی، تجربه قبلی نظارت بر بررسی ساختمان های تاریخی آمریکا ( ۱۹۳۳ ) و بررسی نواحی تاریخی مجاز در سال ۱۹۳۵ را داشت. به همین دلیل، به دلیل این واقعیت که خدمات پارک قبلاً املاک تاریخی متعددی را در پارک های ملی مدیریت می کرد، NPS انتخاب منطقی برای رهبری برنامه جدید حفاظت تاریخی بود. [ ۶] برای دربرگیری ثبت ملی جدید اماکن تاریخی، خدمات پارک ملی، تحت مدیریت جورج ب هارتزوگ جونیور، یک بخش اداری به نام دفتر باستان شناسی و حفاظت تاریخی ( OAHP ) را ایجاد کرد. [ ۵] [ ۷] این بخش بر چندین برنامه منابع فرهنگی موجود، شامل بررسی نواحی تاریخی، بخش تاریخ Utley و بررسی ساختمان های تاریخی آمریکا و همچنین NRHP جدید و صندوق حفاظت تاریخی نظارت داشت. [ ۵] هارتزوگ OAHP را با ایجاد برنامه ثبت ملی که توسط قانون ۱۹۶۶ الزامی شده بود، متهم کرد. ارنست کانالی اولین مدیر دفتر بود و او بود که مشاهده کرد که حفاظت از تاریخ آمریکا باید انجام شود، «با مشاوره و کمک آگاهانه سازمان های حرفهٔ و رشته های علمی که مستقیماً با این فعالیت مرتبط هستند، مثل تاریخ، معماری و باستان شناسی». [ ۷] در OAHP بخش های جدیدی برای رسیدگی به ثبت ملی ایجاد شد. [ ۲] اولین محافظت کننده رسمی ثبت، ویلیام جی مورتاگ، مورخ معماری بود. [ ۴]
