تاریخچه برهنگی

تاریخچه برهنگی شامل نگرش اجتماعی به برهنگی در فرهنگ های مختلف در طول تاریخ است. زمانی که انسان ها شروع به لباس پوشیدن کردند مشخص نیست، هرچند شواهد باستان شناسی نشان می دهد که لباس پوشیدن احتمالاً در جامعه انسانی حدود ۷۲۰۰۰ سال پیش فراگیر شده باشد. [ ۱] برهنگی ( یا تقریباً کامل برهنه، یا با پوشش قسمت های جزئی از بدن ) به طور سنتی هنجار اجتماعی برای مردان و زنان در برخی از فرهنگ های شکارچی در هوای گرم بوده است و هنوز هم در میان بسیاری از مردم بومی رایج است. انسان شناسان بر این باورند که پوسته های حیوانی و پوشش گیاهی رفته رفته برای حفاظت از سرما، گرما و باران، به عنوان تن پوش استفاده شده اند، به ویژه در هنگام مهاجرت انسان به مکان هایی با آب و هوای جدید. هرچند پوشش ممکن است ابتدا برای مقاصد دیگری مانند سحر و جادو، زینت، اعتبار شخصیتی و امثال این ها اختراع شده باشد.
مصریان باستان حداقل لباس را می پوشیدند و در تعدادی از فرهنگ های مدیترانه ای قدیم، برهنگی در ورزش برای مردان و پسران یک رفتار عادی در فرهنگشان بود. در روم باستان، برهنگی یک رسوایی عمومی در نظر گرفته می شد و حتی ممکن بود در محیط های سنتی توهین آمیز یا ناخوشایند باشد، هرچند که در حمام عمومی یا در هنر وابسته به عشق شهوانی کاملا دیده می شود. در ژاپن، تا پیش از اصلاحات میجی، برهنگی عمومی کاملاً طبیعی و عادی بود. در قاره اروپا، تابوهای برهنگی در دوران عصر روشنگری و دوران ویکتوریا شروع به رشد کرد، برهنگی عمومی منزجرکننده بود. در سالهای اولیه قرن بیستم، جنبش مدرن برهنه گرایی شروع به توسعه کرد.
مدها در مصر باستان بیش از هزاران سال تغییر نکردند. مصریان باستانی حداقل لباس را می پوشیدند. هم مردان و هم زنان از طبقات پایین تر معمولاً با سینه و پای برهنه تردد می کردند و تنها کمربند ساده در اطراف کمر خود. به علاوه بردگان معمولاً چیزی نمی پوشیدند. زنان ثروتمندتر معمولاً دارای یک کلاسیریز، لباس هایی از پارچه کتانی که تا بالا یا زیر سینه را می پوشاند. [ ۲] کودکان تا زمانی که سن بلوغ، حدود سن ۱۲ سالگی، بدون لباس بودند. [ ۳]