تاریخچه باشگاه فوتبال آ•ث• میلان. این مقاله تاریخچهٔ اَسوچیاتزیونه کالچیو میلان ( به ایتالیایی: Associazione Calcio Milan ) است که معمولاً به عنوان آ. ث. میلان یا به سادگی میلان ( تلفظ ایتالیایی: ) شناخته می شود؛ میلان یک باشگاه فوتبال حرفه ای ایتالیایی مستقر در میلان، لمباردی است.
آ. ث. میلان به عنوان باشگاه فوتبال و کریکت میلان در سال ۱۸۹۹ توسط هربرت کیلپین یک تبعه انگلیسی تأسیس شد. این باشگاه ۱۶ دسامبر همان سال را به عنوان تاریخ تأسیس خود اعلام می کند، [ ۱] شواهد تاریخی نشان می دهد که این باشگاه در واقع چند روز پیش، به احتمال زیاد در ۱۳ دسامبر تأسیس شده است. [ ۲] با این حال، با از بین رفتن اساسنامه باشگاه، تاریخ دقیق هنوز برای بحث باز است. آلفرد ادواردز، معاون سابق کنسول بریتانیا در میلان و شخصیت شناخته شدهٔ جامعه عالی میلان، اولین رئیس منتخب باشگاه بود. در ابتدا، تیم شامل یک بخش کریکت به مدیریت ادوارد برا و یک بخش فوتبال به مدیریت کیلپین بود.
رنگ های رسمی انتخاب شده قرمز و مشکی بودند. بلافاصله تیم زیر نظر کیلپین به شهرت رسید. اولین جامی که برنده شد مدالیا دل ری ( مدال پادشاه ) در ژانویهٔ ۱۹۰۰ بود و تیم بعداً سه لیگ ملی را در سال های ۱۹۰۱، ۱۹۰۶ و ۱۹۰۷ به دست آورد. پیروزی ۱۹۰۱ بسیار مهم بود زیرا به بردهای متوالی جنوا پایان داد که تنها تیمی بود که پیش از ۱۹۰۱ پیروز شده بود.
این باشگاه در دههٔ اول فعالیت خود موفق شد و چندین جام مهم کسب کرد، از جمله، دو نسخه دیگر از Medaglia del Re یادشده، [ ۳] پالا داپلز ۲۳ بار[ ۴] و مسابقات FGNI پنج بار. مسابقه ای که توسط فدراسیون ژیمناستیک ایتالیا برگزار می شود اما به طور رسمی توسط فدراسیون فوتبال ایتالیا به رسمیت شناخته نشده است. [ ۵]
در سال ۱۹۰۸، مسائل مربوط به عقد قرارداد با بازیکنان خارجی منجر به انشعاب و تشکیل باشگاه اینترناسیونال میلان شد که باعث شد یکی از بنیانگذاران سابق میلان، جووانی پارامیتیوتی، به جای آن، رئیس اینترناسیونال میلان شود.
در سال ۱۹۰۹ میلان اولین تغییر مالکیت خود را تجربه کرد، زمانی که پیرو پیرلی رئیس جدید باشگاه شد. او به مدت ۱۹ سال در سمت خود باقی ماند تا اینکه در سال ۱۹۲۸ استعفا داد، برای یک رکورد زمانی که تنها ۸۰ سال بعد توسط سیلویو برلوسکونی شکست خورد.
در سال ۱۹۱۶، میلان قهرمان جام فدرال شد، یک جام ملی که جایگزین لیگ ایتالیا شده بود و به دلیل جنگ جهانی اول به حالت تعلیق درآمد. [ ۶] این جام هرگز به عنوان یک عنوان ایتالیایی شناخته نشد. در دو فصل بعد، میلان مهم ترین تورنمنت های موجود در طول جنگ را در سطح منطقه ای برد ( قهرمانی ملی هنوز به حالت تعلیق درآمد ) : کوپا لومباردا در سال ۱۹۱۷ و کوپا مائورو در سال ۱۹۱۸، [ ۷] در این مورد پس از شکست دادن اینتر در دیدار سرنوشت ساز با نتیجه تاریخی ۸–۱.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآ. ث. میلان به عنوان باشگاه فوتبال و کریکت میلان در سال ۱۸۹۹ توسط هربرت کیلپین یک تبعه انگلیسی تأسیس شد. این باشگاه ۱۶ دسامبر همان سال را به عنوان تاریخ تأسیس خود اعلام می کند، [ ۱] شواهد تاریخی نشان می دهد که این باشگاه در واقع چند روز پیش، به احتمال زیاد در ۱۳ دسامبر تأسیس شده است. [ ۲] با این حال، با از بین رفتن اساسنامه باشگاه، تاریخ دقیق هنوز برای بحث باز است. آلفرد ادواردز، معاون سابق کنسول بریتانیا در میلان و شخصیت شناخته شدهٔ جامعه عالی میلان، اولین رئیس منتخب باشگاه بود. در ابتدا، تیم شامل یک بخش کریکت به مدیریت ادوارد برا و یک بخش فوتبال به مدیریت کیلپین بود.
رنگ های رسمی انتخاب شده قرمز و مشکی بودند. بلافاصله تیم زیر نظر کیلپین به شهرت رسید. اولین جامی که برنده شد مدالیا دل ری ( مدال پادشاه ) در ژانویهٔ ۱۹۰۰ بود و تیم بعداً سه لیگ ملی را در سال های ۱۹۰۱، ۱۹۰۶ و ۱۹۰۷ به دست آورد. پیروزی ۱۹۰۱ بسیار مهم بود زیرا به بردهای متوالی جنوا پایان داد که تنها تیمی بود که پیش از ۱۹۰۱ پیروز شده بود.
این باشگاه در دههٔ اول فعالیت خود موفق شد و چندین جام مهم کسب کرد، از جمله، دو نسخه دیگر از Medaglia del Re یادشده، [ ۳] پالا داپلز ۲۳ بار[ ۴] و مسابقات FGNI پنج بار. مسابقه ای که توسط فدراسیون ژیمناستیک ایتالیا برگزار می شود اما به طور رسمی توسط فدراسیون فوتبال ایتالیا به رسمیت شناخته نشده است. [ ۵]
در سال ۱۹۰۸، مسائل مربوط به عقد قرارداد با بازیکنان خارجی منجر به انشعاب و تشکیل باشگاه اینترناسیونال میلان شد که باعث شد یکی از بنیانگذاران سابق میلان، جووانی پارامیتیوتی، به جای آن، رئیس اینترناسیونال میلان شود.
در سال ۱۹۰۹ میلان اولین تغییر مالکیت خود را تجربه کرد، زمانی که پیرو پیرلی رئیس جدید باشگاه شد. او به مدت ۱۹ سال در سمت خود باقی ماند تا اینکه در سال ۱۹۲۸ استعفا داد، برای یک رکورد زمانی که تنها ۸۰ سال بعد توسط سیلویو برلوسکونی شکست خورد.
در سال ۱۹۱۶، میلان قهرمان جام فدرال شد، یک جام ملی که جایگزین لیگ ایتالیا شده بود و به دلیل جنگ جهانی اول به حالت تعلیق درآمد. [ ۶] این جام هرگز به عنوان یک عنوان ایتالیایی شناخته نشد. در دو فصل بعد، میلان مهم ترین تورنمنت های موجود در طول جنگ را در سطح منطقه ای برد ( قهرمانی ملی هنوز به حالت تعلیق درآمد ) : کوپا لومباردا در سال ۱۹۱۷ و کوپا مائورو در سال ۱۹۱۸، [ ۷] در این مورد پس از شکست دادن اینتر در دیدار سرنوشت ساز با نتیجه تاریخی ۸–۱.
