تاریخ یهودیان در انگلستان ( انگلیسی: History of the Jews in England ) به زمان ویلیام اول بازمیگردد. اولین گروه یهودی در انگلستان در سال ۱۰۷۰ میلادی ساکن شدند. سکونت یهودیان تا زمانی که همه آنها توسط ادوارد اول از انگلستان در سال ۱۲۹۰ میلادی اخراج شدند ادامه داشت. بعد از اخراج یهودیان، جامعه یهودی رسمی در انگلستان وجود نداشت و یهودیت تنها به صورت مخفی مورد پیروی قرار می گرفت. این وضع تا زمان اولیور کرامول ادامه داشت که در سال ۱۶۵۶ بعد از اینکه یهودیان به صورت علنی در انگلستان حضور پیدا کردند به آنان اجازه داد تا باقی بمانند. در سال ۱۷۵۳ میلادی قانونی برای شهروندی یهودیان تدوین شد ولی بیش از چند ماه ادامه نیافت. در سال ۱۸۲۹ یهودیان اجازه یافتند که در پارلمان حضور یابند؛ ولیکن با این وجود بنیامین دیسرائیلی که یهودی بود بسیار قبل از این در پارلمان حضور داشت. در سال ۱۸۴۶ قانون پوشیدن لباس خاص برای یهودیان لغو شد. به دلیل اینکه در قرن ۱۹ جنبشهای ضد یهودی در انگلستان بسیار کم بود درصد زیادی از یهودیان اروپای شرقی به این کشور مهاجرت نمودند. همچنین در سالهای ۱۹۳۰ و ۱۹۴۰ بعضی یهودیان به انگلستان مهاجرت کردند تا از دست نازیها فرار کنند. به دلیل اینکه یهودستیزی در انگلستان معمولاً به آلمانی ستیزی عجین بود و بیشتر یهودیان با آلمانیها یکی دانسته می شدند بسیاری از یهودیان نامهای خانوادگی خود را تغییر دادند تا به نظر انگلیسی برسند. امروزه حدود ۳۰۰۰۰۰ نفر یهودی در انگلستان ساکن هستند و انگلستان دومین جمعیت یهودیان در اروپا و پنجمین جمعیت یهودیان در دنیا را به خود اختصاص داده است.
قبل از سال ۱۰۶۶ میلادی چیزی در مورد حضور یهودیان در سرزمین انگلستان وجود ندارد. یهودیان در ابتدا برای کمک به ضرب سکه و مسائل مالی به انگلستان آورده شده و در خدمت شاه بودند. تلاشهایی برای رسمی کردن حضور یهودیان انجام شد. هنری اول به یهودیان اجازه داد که در کشور آزادانه حرکت کرده و خرید و فروش نمایند. آنها اجازه یافتند که به جای انجیل بر روی تورات قسم بخورند؛ ولیکن سوگند یهودیان شرایطی خاص داشت و تنها با سوگند ۱۲ مسیحی برابر دانسته می شد. در زمان شاه استفان رابطه جنتیلها و یهودیان بد شد. استفان خانه یک یهودی را در آکسفورد سوزاند. در سال ۱۱۴۴ اتهام خون به یهودیان در مورد ویلیام نورویچی زده شد. در زمان هنری دوم اوضاع دوباره آرام شد و یهودیان به شدت در انگلستان فعالیت خود را زیاد کردند. هنری دوم دید مثبتی به یهودیان داشت و از آنها برای مسائل مالی کمک می گرفت؛ ولیکن بعد در زمان جنگ با صلاح الدین ایوبی او اموال بسیاری یهودیان را از آنها برای مخارج جنگ گرفت. در قرن ۱۲ میلادی هارون لینکلن ثروتمندترین فرد انگلستان بود. در این زمان او که یهودی بود از پادشاه انگلستان ثروتمندتر بود. در زمان مرگ او شاه دستور داد که تمامی اموالی که از طریق ربا به دست آورده شده است به نفع شاه ضبط شود. در سالهای ۱۱۸۰ و ۱۱۹۰ شورشهای ضدیهودی شدیدی در لندن و یورک صورت گرفت. در سال ۱۲۷۸ تمامی یهودیان انگلستان به اتهام ضرب سکه تقلبی دستگیر شدند. ادوارد اول به شدت یهودستیز بود و از یهودیان متنفر بود. در سال ۱۲۹۰ او دستور داد که تمامی یهودیان از انگلستان اخراج شوند. آنها تنها اجازه یافتند که هر چه می توانند با دست خود ببرند داشته باشند. تنها تعداد کمی از یهودیان با خواهش از پادشاه اجازه یافتند که اموال خود را قبل از رفتن بفروشند. از این زمان تا سال ۱۶۵۵ میلادی هیچ آمار رسمی از حضور یهودیان در انگلستان وجود ندارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقبل از سال ۱۰۶۶ میلادی چیزی در مورد حضور یهودیان در سرزمین انگلستان وجود ندارد. یهودیان در ابتدا برای کمک به ضرب سکه و مسائل مالی به انگلستان آورده شده و در خدمت شاه بودند. تلاشهایی برای رسمی کردن حضور یهودیان انجام شد. هنری اول به یهودیان اجازه داد که در کشور آزادانه حرکت کرده و خرید و فروش نمایند. آنها اجازه یافتند که به جای انجیل بر روی تورات قسم بخورند؛ ولیکن سوگند یهودیان شرایطی خاص داشت و تنها با سوگند ۱۲ مسیحی برابر دانسته می شد. در زمان شاه استفان رابطه جنتیلها و یهودیان بد شد. استفان خانه یک یهودی را در آکسفورد سوزاند. در سال ۱۱۴۴ اتهام خون به یهودیان در مورد ویلیام نورویچی زده شد. در زمان هنری دوم اوضاع دوباره آرام شد و یهودیان به شدت در انگلستان فعالیت خود را زیاد کردند. هنری دوم دید مثبتی به یهودیان داشت و از آنها برای مسائل مالی کمک می گرفت؛ ولیکن بعد در زمان جنگ با صلاح الدین ایوبی او اموال بسیاری یهودیان را از آنها برای مخارج جنگ گرفت. در قرن ۱۲ میلادی هارون لینکلن ثروتمندترین فرد انگلستان بود. در این زمان او که یهودی بود از پادشاه انگلستان ثروتمندتر بود. در زمان مرگ او شاه دستور داد که تمامی اموالی که از طریق ربا به دست آورده شده است به نفع شاه ضبط شود. در سالهای ۱۱۸۰ و ۱۱۹۰ شورشهای ضدیهودی شدیدی در لندن و یورک صورت گرفت. در سال ۱۲۷۸ تمامی یهودیان انگلستان به اتهام ضرب سکه تقلبی دستگیر شدند. ادوارد اول به شدت یهودستیز بود و از یهودیان متنفر بود. در سال ۱۲۹۰ او دستور داد که تمامی یهودیان از انگلستان اخراج شوند. آنها تنها اجازه یافتند که هر چه می توانند با دست خود ببرند داشته باشند. تنها تعداد کمی از یهودیان با خواهش از پادشاه اجازه یافتند که اموال خود را قبل از رفتن بفروشند. از این زمان تا سال ۱۶۵۵ میلادی هیچ آمار رسمی از حضور یهودیان در انگلستان وجود ندارد.
