تاریخ گراش به سیر تاریخی شهر گراش در استان فارس اشاره دارد.
گراش از نظر تاریخی یکی از شهرهای مهم در جنوب استان فارس محسوب می شود. وجود قلعهٔ گراش یا همایون دژ بر روی کوه کلات که در مرکز شهر قرار دارد و به گواه اکثر مورخانی که به این موضوع پرداخته اند، از لحاظ استراتژیکی از موقعیت بسیار مناسبی برخوردار است، یکی از جنبه های اهمیت شهر گراش در طول تاریخ است.
به دلیل استراتژیک بودن قلعهٔ گراش، در دوران قاجار، سلسله حکامی بر جنوب فارس و بنادر و جزایر جنوب ایران حکمرانی می کردند که اغلب این حاکمان، قلعهٔ گراش را برای استقرار خود مناسب می دیدند. آخرین حاکم این سلسله، زادان خان گراشی بود که در سال ۱۳۰۹ خورشیدی و طی مبارزه با نیروهای دولتی رضاشاه پهلوی، شکست خورده و به تهران منتقل شد.
تپهٔ گال که در زبان محلی به آن بئر گال گفته می شود، یکی از آثار دوران پیشاتاریخ در گراش است. در گزارش کارشناسان سازمان میراث فرهنگی که جهت ثبت این تپه در فهرست آثار ملی ارائه شده است، با توجه به کشف سازه هایی از خشت خام در اندازه های بزرگ و در عمق ۳ متری از سطح زمین و نیز ظروف سفالی و دست سازهای سنگی، قدمت تپهٔ گال و سکونت در اطراف آن، ۴۰۰۰ سال ذکر شده است.
در امتداد تپهٔ گال، تپه های دیگری نیز قابل مشاهده هستند که در زبان محلی به آن ها جاشهر گفته می شود. با توجه به این که این جاشهرها هنوز مورد کاوش های کارشناسانه و مطالعات تخصصی قرار نگرفته اند، می توان به روشن شدن زوایای تاریکی از تاریخ کهن گراش و منطقهٔ جنوب فارس امیدوار بود.
در کتاب های دره التواریخ نوشتهٔ شیخ علی ادبی لاری و نیز منتخب التواریخ نوشتهٔ حبیب الله انصاری اشکنانی، چگونگی شکل گیری و تلاش برای استحکامات قلعهٔ گراش ( همایون دژ ) توسط فرهاد پسر سیامک آمده است. فرهاد در سدهٔ اول پیش از میلاد، یعنی هم زمان با حکومت بلاش پسر پیروز از پادشاهان اشکانی، به حکومت لارستان می رسد. [ ۱]
وجود آثاری مانند سد ساروجی تنگ آب، موید رونق کشاورزی گراش در دورهٔ ساسانیان می باشد. سد تنگ آب که در تنگه ای در جنوب شهر گراش قرار دارد، با جوی های کوچکی به دشت گراش متصل می شده و آب موردنیاز برای کشاورزی آن مناطق را تأمین می کرده است. همچنین آثاری مانند چاه زیت و برکهٔ کده بان ( که متأسفانه تخریب شده است ) رونق کشاورزی در مناطق دیگر گراش را نیز تأیید می کنند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفگراش از نظر تاریخی یکی از شهرهای مهم در جنوب استان فارس محسوب می شود. وجود قلعهٔ گراش یا همایون دژ بر روی کوه کلات که در مرکز شهر قرار دارد و به گواه اکثر مورخانی که به این موضوع پرداخته اند، از لحاظ استراتژیکی از موقعیت بسیار مناسبی برخوردار است، یکی از جنبه های اهمیت شهر گراش در طول تاریخ است.
به دلیل استراتژیک بودن قلعهٔ گراش، در دوران قاجار، سلسله حکامی بر جنوب فارس و بنادر و جزایر جنوب ایران حکمرانی می کردند که اغلب این حاکمان، قلعهٔ گراش را برای استقرار خود مناسب می دیدند. آخرین حاکم این سلسله، زادان خان گراشی بود که در سال ۱۳۰۹ خورشیدی و طی مبارزه با نیروهای دولتی رضاشاه پهلوی، شکست خورده و به تهران منتقل شد.
تپهٔ گال که در زبان محلی به آن بئر گال گفته می شود، یکی از آثار دوران پیشاتاریخ در گراش است. در گزارش کارشناسان سازمان میراث فرهنگی که جهت ثبت این تپه در فهرست آثار ملی ارائه شده است، با توجه به کشف سازه هایی از خشت خام در اندازه های بزرگ و در عمق ۳ متری از سطح زمین و نیز ظروف سفالی و دست سازهای سنگی، قدمت تپهٔ گال و سکونت در اطراف آن، ۴۰۰۰ سال ذکر شده است.
در امتداد تپهٔ گال، تپه های دیگری نیز قابل مشاهده هستند که در زبان محلی به آن ها جاشهر گفته می شود. با توجه به این که این جاشهرها هنوز مورد کاوش های کارشناسانه و مطالعات تخصصی قرار نگرفته اند، می توان به روشن شدن زوایای تاریکی از تاریخ کهن گراش و منطقهٔ جنوب فارس امیدوار بود.
در کتاب های دره التواریخ نوشتهٔ شیخ علی ادبی لاری و نیز منتخب التواریخ نوشتهٔ حبیب الله انصاری اشکنانی، چگونگی شکل گیری و تلاش برای استحکامات قلعهٔ گراش ( همایون دژ ) توسط فرهاد پسر سیامک آمده است. فرهاد در سدهٔ اول پیش از میلاد، یعنی هم زمان با حکومت بلاش پسر پیروز از پادشاهان اشکانی، به حکومت لارستان می رسد. [ ۱]
وجود آثاری مانند سد ساروجی تنگ آب، موید رونق کشاورزی گراش در دورهٔ ساسانیان می باشد. سد تنگ آب که در تنگه ای در جنوب شهر گراش قرار دارد، با جوی های کوچکی به دشت گراش متصل می شده و آب موردنیاز برای کشاورزی آن مناطق را تأمین می کرده است. همچنین آثاری مانند چاه زیت و برکهٔ کده بان ( که متأسفانه تخریب شده است ) رونق کشاورزی در مناطق دیگر گراش را نیز تأیید می کنند.
wiki: تاریخ گراش