تاریخ کوزوو با تاریخ کشورهای هم سایه اش در هم تتنیده است. نام کوزوو از دشت کوزوو گرفته شده است که نبرد کوزوو در آنجا به وقوع پیوست.
کوزوو در آغاز بخشی از آلبانی بود. در سال ۱۳۸۹ میلادی توسط مراد یکم به امپراتوری عثمانی پیوست شد.
بعدها در حکومت عثمانی جزئی از استان آلبانی گشت. سپس از استان آلبانی جدا شده و به امپراتوری صرب ها داده شد. پیش از شکست عثمانی در میان جنگ جهانی اول، آلبانی و کوزوو به یکدیگر ملحق شده و تحت قیومیت ایتالیا قرار گرفتند.
صرب ها در قرن ۷ میلادی به سرزمین کوزووی امروزی مهاجرت کردند ولی به علت عدم اتحاد بسیار آسیب پذیر بودند، نبرد کوزوو ( Battle of Kosovo ) در سال ۱۳۸۹ میلادی به وقوع پیوست که در جریان این جنگ عثمانی ها بر صرب ها غلبه کردند که این حادثه منجر به حاکمیت عثمانی ها بر این منطقه به مدت بیش از ۵ قرن شد. عثمانی ها بسیاری از ترک ها و آلبانیایی تبارها را به این منطقه منتقل کردند. صرب ها به دنبال از دست دادن حاکمیت، به تدریج اکثریت نژادی را نیز از دست دادند و آلبانیایی ها گروه نژادی عمده در کوزوو شدند. پس از پنج قرن، طی جنگ اول بالکان در سال ۱۹۱۲ صربستان بار دیگر کوزوو را تحت کنترل خود درآورد.
پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ دولت جمهوری فدرال سوسیالیست یوگسلاوی، کوزوو را با نام استان خودمختار سوسیالیستی کوزوو به عنوان بخشی از جمهوری سوسیالیستی صربستان، به رسمیت شناخت. پس از چهار دهه، آلبانیایی تبارهای کوزوو تبلیغات وسیعی را به منظور خودمختاری بیشتر ترتیب دادند. در سال ۱۹۷۴ از جانب دولت یوگسلاوی، وضعیتی برابر با یک جمهوری به کوزوو اعطا شد. با وجود اعطای قانون گذاری به آلبانیایی تبارهای کوزوو، ناسیونالیست های آلبانیایی پا را از این نیز فراتر گذاشتند و در دههٔ ۸۰ میلادی با برگزاری شورش های خیابانی، خواستار استقلال کوزوو از یوگسلاوی شدند. ناسیونالیست های صرب کوزوو به رهبری اسلوبودان میلوسویچ، با تظاهرکنندگان آلبانیایی تبار درگیر شدند و این درگیری ها به خشونت کشیده شد. در سال ۱۹۸۹ و تحت رهبری میلوسویچ، صربستان قانون اساسی را به تصویب رساند که خودمختاری کوزوو به حداقل رسید. در سال ۱۹۹۱ نیز رهبران آلبانیایی کوزوو در پاسخ با برگزاری یک همه پرسی استقلال خود را از صربستان اعلام کردند. میلوسویچ که در آن زمان به رهبری یوگسلاوی نیز رسیده بود، سرکوب گسترده ای را علیه دولت غیررسمی کوزوو که در آن زمان بر عهدهٔ ابراهیم روگووا بود و همچنین آلبانیایی تبارهای کوزوو آغاز کرد. در سال ۱۹۹۲ ابراهیم راگوا، رئیس حزب اتحاد دموکراتیک کوزوو، دولت در سایهٔ کوزوو را تشکیل داد. دولت غیررسمی روگووا تلاش های منفعلانه ای را به منظور به دست آوردن حمایت های بین المللی و استقلال انجام داد. کوزوو اعلام استقلال کرد در سال ۱۹۹۹ با حمله ناتو به ( صربستان و مونته نگرو ) نیروهای صرب در ژوئن ۱۹۹۹ از کوزوو عقب نشینی کردند و در کوزوو یک حکومت موقت ایجاد شد که تحت نظارت سازمان ملل قرار گرفت. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفکوزوو در آغاز بخشی از آلبانی بود. در سال ۱۳۸۹ میلادی توسط مراد یکم به امپراتوری عثمانی پیوست شد.
بعدها در حکومت عثمانی جزئی از استان آلبانی گشت. سپس از استان آلبانی جدا شده و به امپراتوری صرب ها داده شد. پیش از شکست عثمانی در میان جنگ جهانی اول، آلبانی و کوزوو به یکدیگر ملحق شده و تحت قیومیت ایتالیا قرار گرفتند.
صرب ها در قرن ۷ میلادی به سرزمین کوزووی امروزی مهاجرت کردند ولی به علت عدم اتحاد بسیار آسیب پذیر بودند، نبرد کوزوو ( Battle of Kosovo ) در سال ۱۳۸۹ میلادی به وقوع پیوست که در جریان این جنگ عثمانی ها بر صرب ها غلبه کردند که این حادثه منجر به حاکمیت عثمانی ها بر این منطقه به مدت بیش از ۵ قرن شد. عثمانی ها بسیاری از ترک ها و آلبانیایی تبارها را به این منطقه منتقل کردند. صرب ها به دنبال از دست دادن حاکمیت، به تدریج اکثریت نژادی را نیز از دست دادند و آلبانیایی ها گروه نژادی عمده در کوزوو شدند. پس از پنج قرن، طی جنگ اول بالکان در سال ۱۹۱۲ صربستان بار دیگر کوزوو را تحت کنترل خود درآورد.
پس از جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۴۵ دولت جمهوری فدرال سوسیالیست یوگسلاوی، کوزوو را با نام استان خودمختار سوسیالیستی کوزوو به عنوان بخشی از جمهوری سوسیالیستی صربستان، به رسمیت شناخت. پس از چهار دهه، آلبانیایی تبارهای کوزوو تبلیغات وسیعی را به منظور خودمختاری بیشتر ترتیب دادند. در سال ۱۹۷۴ از جانب دولت یوگسلاوی، وضعیتی برابر با یک جمهوری به کوزوو اعطا شد. با وجود اعطای قانون گذاری به آلبانیایی تبارهای کوزوو، ناسیونالیست های آلبانیایی پا را از این نیز فراتر گذاشتند و در دههٔ ۸۰ میلادی با برگزاری شورش های خیابانی، خواستار استقلال کوزوو از یوگسلاوی شدند. ناسیونالیست های صرب کوزوو به رهبری اسلوبودان میلوسویچ، با تظاهرکنندگان آلبانیایی تبار درگیر شدند و این درگیری ها به خشونت کشیده شد. در سال ۱۹۸۹ و تحت رهبری میلوسویچ، صربستان قانون اساسی را به تصویب رساند که خودمختاری کوزوو به حداقل رسید. در سال ۱۹۹۱ نیز رهبران آلبانیایی کوزوو در پاسخ با برگزاری یک همه پرسی استقلال خود را از صربستان اعلام کردند. میلوسویچ که در آن زمان به رهبری یوگسلاوی نیز رسیده بود، سرکوب گسترده ای را علیه دولت غیررسمی کوزوو که در آن زمان بر عهدهٔ ابراهیم روگووا بود و همچنین آلبانیایی تبارهای کوزوو آغاز کرد. در سال ۱۹۹۲ ابراهیم راگوا، رئیس حزب اتحاد دموکراتیک کوزوو، دولت در سایهٔ کوزوو را تشکیل داد. دولت غیررسمی روگووا تلاش های منفعلانه ای را به منظور به دست آوردن حمایت های بین المللی و استقلال انجام داد. کوزوو اعلام استقلال کرد در سال ۱۹۹۹ با حمله ناتو به ( صربستان و مونته نگرو ) نیروهای صرب در ژوئن ۱۹۹۹ از کوزوو عقب نشینی کردند و در کوزوو یک حکومت موقت ایجاد شد که تحت نظارت سازمان ملل قرار گرفت. [ ۱] [ ۲] [ ۳]
wiki: تاریخ کوزوو