تاریخ پاریس

کهن ترین نشانه های زندگی انسان در سرزمین پاریس، استخوان هائی ست که از انسان به جا مانده و گواه هایی ست از لشگرگاه شکارچیان که دیرینگی اش به ۸۰۰۰ سال پیش از میلاد، در دوره میان سنگی برمی گردد.
میان سال های ۲۵۰ تا ۲۲۵ پیش از میلاد، تباری از سلتیک - سنون ها به نام پاریزی ها در کرانه رود سن نشیمن گزیدند، پل ها و دژی ساختند، سکه ضرب کردند و بازرگانی با دیگر شهرک های رودخانه ای در اروپا را آغاز نمودند.
در سال ۵۲ پیش از میلاد، یک ارتش رومی به رهبری تیتوس لابینوس، پاریزی ها را شکست داد و یک پادگان - شهرِ گالو - رومی به نام لوتتیا پایه گذاری کرد. این شهر در سده سوم پس از میلاد مسیحی شد و پس از فروپاشی امپراتوری روم، کلوویس یکم، پادشاه فرانک ها، آن را گرفت و در سال ۵۰۸ پایتخت خود کرد. در درازای سده های میانه، پاریس بزرگ ترین شهر اروپا، یک کانون دینی و بازرگانی برجسته و گهواره معماری سبک گوتیک بود. دانشگاه پاریس در کرانه چپ رود سن، که در میانه های سده سیزدهم پایه گذاری شد، یکی از نخستین دانشگاه ها در اروپا بود. پاریس زخم خوردهٔ طاعون خیارکی در سده چهاردهم و جنگ صدساله در سده پانزدهم بود. میان سال های ۱۴۱۸ و ۱۴۳۶، شهر را بورگوندی ها و سربازان انگلیسی گرفتند. در سده شانزدهم، پاریس پایتخت نشر کتاب اروپا شد، هرچند که با روی دادن جنگ های دینی فرانسه میان کاتولیک ها و پروتستان ها این سرآمدی سست و ناپایدار شد. در سده هجدهم، پاریس کانون جوشش اندیشه ای نامور به روشنگری و بستر بنیادین انقلاب فرانسه از سال ۱۷۸۹ بود که هر سال در ۱۴ ژوئیه با رژه لشکری گرامی اش می دارند. در سده نوزدهم، ناپلئون شهر را با سازه های تاریخی برای شکوه لشکری آراست. این شهر پایتخت مد اروپا و بستر دو انقلاب دیگر ( در سال های ۱۸۳۰ و ۱۸۴۸ ) شد. در دوره ناپلئون سوم و فرماندار او در سن، ژرژ اوژن هاوسمان، میانه پاریس در سال های ۱۸۵۲ تا ۱۸۷۰ با خیابان های نو، میدان ها و بوستان های نو بازسازی شد و شهر تا پهناوری کنونی خود در سال ۱۸۶۰ گسترش یافت.
در سال ۲۰۰۸، باستان شناسان هنگام کنده کاری در خیابان هنری فارمان شماره ۶۲ در بخش ۱۵، کمی آنسوتر از کرانه چپ رود سن، کهن ترین بازمانده های انسان و نشانه هایی از یک زیستگاه شکارچی - گردآورنده در پاریس را یافتند که دیرینگی آن به ۸۰۰۰ سال پیش از میلاد در دوره میان سنگی می رسد. دیگر یافته های تازهٔ زیستگاه های موقت، در برسی ( بخشی از پاریس ) در سال ۱۹۹۱ پیدا شده بود که دیرینگی آن ها میان ۴۵۰۰ تا ۴۲۰۰ پ م است. در کنده کاری های برسی، تکه های سه قایق چوبی ماهیگیران در رود سن یافت شد که کهن ترین آنها به ۴۸۰۰ تا ۴۳۰۰ پیش از میلاد برمی گردد. در کاوش های پایگاه رو هنری فارمان نشانه هایی از زیستگاه های دوره نوسنگی میانی ( ۴۲۰۰–۳۵۰۰ پیش از میلاد ) و سده های نخست دوره برنز ( ۱۵۰۰–۳۵۰۰ قبل از میلاد ) ؛ و نخستین دوره آهن ( ۸۰۰–۵۰۰ پیش از میلاد ) یافت شد. باستان شناسان سرامیک، تکه های استخوان جانوران و تکه های تبر تیزشده پیدا کردند. تبرهای ساخته شده در اروپای خاوری در پایگاه باستان شناسی نوسنگی در برسی پیدا شد، که نشان می دهد نخستین پاریسی ها در گذشته با زیستگاه ها در دیگر جاهای اروپا دادوستد می کردند.