تاریخ پادشاهی متحد

تاریخ پادشاهی متحد ( انگلیسی: History of the United Kingdom ) از سال ۱۷۰۷ میلادی و با اتحاد سیاسی پادشاهی انگلستان و اسکاتلند، به عنوان یک کشور مستقل شکل گرفت. [ ۱] این عنوان در انگلستان، با نام پادشاهی بریتانیای کبیر شناخته می گردید. سیمون شاما، مورخ موضوعات تاریخی بریتانیا و پادشاهی متحد معتقد است که؛ آنچه که به عنوان یک ادغام خصمانه آغاز گردید، تبدیل به قویترین نگرانی در حال وقوع جهان گردید و این مسئله، یکی از تحولات شگفت آور در تاریخ اروپا بود. [ ۲]
مصوبه های سال ۱۸۰۰ اتحاد پادشاهی متحد و ایرلند، پادشاهی ایرلند را مجاز به ایجاد عنوان پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند نمود. دهه های نخستین اتحاد مصادف با قیام یعقوبی گراها بود. با همهٔ این احوال، به دلیل شکست چارلز ادوارد استوارت در نبرد کالودن به سال ۱۷۴۶، قیام یعقوبی گراها نیز به پایان خود رسید. در سال ۱۷۶۳ میلادی، پیروزی در جنگ هفت ساله، منجر به خیزش نخست امپراتوری بریتانیا گردید. با شکست از ایالات متحده، پادشاهی فرانسه و پادشاهی اسپانیا در دوران مصادف با جنگ های استقلال آمریکا، بریتانیا مستعمرات سیزده گانه خود در آمریکا را از دست داد و دومین امپراتوری بریتانیا را در آسیا و آفریقا پی ریزی و بازسازی نمود. در نتیجهٔ این سلسله رویدادها، فرهنگ، نفوذ تکنولوژی، سیاست، قوانین و نفوذ زبانی انگلستان در سراسر جهان تسری یافت.
در سال ۱۹۲۲ و به دنبال قرارداد آنگلو - ایرلند، بیشتر ایرلند مجاز به تشکیل ایالت های آزاد گردید. یک روز بعد، ایرلند شمالی از ایالت های آزاد جدا گردید و به انگلستان پیوست. در سال ۱۹۲۷، پادشاهی متحد، عنوان رسمی خود را به پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی تغییر داد[ ۳] که معمولاً با نام مختصر شدهٔ بریتاین و بعدها ( پس از سال ۱۹۴۵ میلادی ) به ایالات پادشاهی یا همان U. K، نامیده می گردید. در طول دوران جنگ جهانی دوم، اتحاد جماهیر شوروی چین و ایالات متحده آمریکا تحت عنوان قوای متفقین به بریتانیا پیوستند. بریتانیا و امپراتوری آن جنگ علیه آلمان، ایتالیا و ژاپن را با موفقیت پشت سر گذاشتند. هزینه های این جنگ بسیار سنگین بود و بریتانیا دیگر ثروت مکفی برای ادارهٔ امپراتوری را نداشت، بنابراین تقریباً به تمام متصرفات، استقلال اعطا گردید. کشورهای مستقل شدهٔ جدید به طور معمول ایجادگر اتحادیه کشورهای همسود گردیدند. [ ۴]