تاریخ نگاری طبقات شیعیان

[ویکی فقه] آثاری که با عنوان طبقات و رجال و تاریخ (رجال) پدید آمده، بخشی از تاریخ نگاری شیعه را شکل داده است.
علم رجال به مثابه روشی برای معرفت درجه وثوق راویان حدیث پدید آمد و نخست در خدمت فقه قرار گرفت و سپس در بررسی همه متون خبری که با سلسله اسناد عرضه می شد، به کار رفت. بدین منظور از سده های نخستین هجری کتاب هایی در شرح حال راویان و محدّثان تألیف شد که با مطالبی در باره جرح و تعدیل و احیاناً آثار و تألیفات آنان همراه بود.
فهرستی از کتب رجال
دو کتاب اخیر را در کنار آثاری که بعداً به منزله ذیل آن ها فراهم آمد، یعنی مَعالم العلماء ابن شهرآشوب و فهرست منتجب الدین علی بن عبیداللّه رازی (زنده در ۶۰۰)، می توان تاریخ فرهنگی شیعه از آغاز تا اواخر سده ششم دانست.