تاریخ نگاری انساب شیعیان

[ویکی فقه] نسب شناسان بزرگ شیعی در سده دوم تألیف آثار اساسی بر محور شرح انساب قبایل و افراد را که متضمن آگاهی های تاریخی بود، آغاز کردند.
هشام بن محمد کلبی و نسب شناسان شیعی، همچون ابوجعفر محمد بن سَلَمه یَشکُری (متوفی ح۲۳۰) و علی بن محمد بن عباس بن فَسانجُس و علی بن محمد شمشاطی (زنده در ۳۷۷)، در باره انساب و اخبار و ایامِ قبایل و رجال عرب آثاری تألیف کردند. (افزون بر این، از سده سوم به بعد آثار فراوانی در باره تبارنامه طالبیان و انساب و اعقاب علویان ، اغلب به قلم سادات علوی، تألیف شد که ظاهراً انگیزه حق خواهی و منازعات سیاسی در پدیدآمدن آن ها تأثیر داشته است.
آثار درباره انساب
الاصیلی فی انساب الطالبیّین با استفاده از منابعی مانند المجدی و به شیوه تشجیر تألیف شده و به ابن طِقطَقی (متوفی ۷۰۹) منسوب است.
← غایة الاختصار
...