تاریخ نگاری اسماعیلیان

[ویکی فقه] به طور کلی تاریخ نگاری اسماعیلیان ارتباط نزدیکی با ویژگی های نهضت و نیز وضع سیاسی آنان داشته است.
اسماعیلیان را اغلب دشمنان بی شمارشان اذیت و آزار می کردند و درنتیجه آنان مجبور به تقیه بودند. اکثر مؤلفان اسماعیلی، علما و متفکران این نهضت بودند که معمولاً به عنوان داعی در سرزمین های گوناگون، بخصوص خارج از محدوده های دولت های اسماعیلی، به اشاعه مذهب اسماعیلی می پرداختند.
بی علاقگی به تاریخ نگاری
آنان به علت سابقه تعلیم خود و نیز به سبب لزومِ سرّی نگهداشتن فعالیت های خود در سرزمین های مخالفان خود، علاقه خاصی به تدوین تواریخ سالشمار یا دیگر انواع گزارش های تاریخی نداشتند، لذا جای تعجب نیست که پس از کشف تعداد کثیری از متون اسماعیلی در اوایل قرن چهاردهم تنها شمار معدودی نوشته های تاریخی یافت شد و این امر خود دالّ بر بی علاقگی اسماعیلیان به تاریخ نگاری است.
آثار تاریخی اسماعیلیان
مؤلفان اسماعیلی آثار تاریخی معدودی نوشته اند.
← افتتاح الدعوة
...