[ویکی فقه] تاریخ میورقة (کتاب). تاریخ میورقة ۷ تالیف ابامطرف احمد بن عمیرة مخزومی (متوفی ۶۵۸ ق) به عربی است. این اثر، تاریخ مذکور را در عهد اخیر اسلامی (سال های ۶۰۶- ۶۲۸ ق/ ۱۲۰۹- ۱۲۳۰ م) با موضوع سقوط این شهر و تسلط مسیحیان بر آن، مورد بررسی قرار می دهد. وی آن را در پاسخ به درخواست یکی از برادران دینی اهل جزیره میورقه نوشته است. تاریخ دقیق تالیف ضبط نشده است؛ اما به طور قطع پس از ۶۲۸ ق بوده است.
در ابتدای کتاب مقدمه مفصل و جامعی به قلم محقق آمده است که حدود ثلث حجم آن را به خود اختصاص داده است. در این نوشتار به سرگذشت نویسنده و شیوه نگارش او و محتوای کتاب پرداخته شده است. پس از آن متن کتاب با یک مقدمه آغاز شده است و به اختصار و در ۲۴ بخش وقایع به گونه ای دقیق شرح کرده است تا آن جا که گروهی تصور کرده اند که خود نویسنده در میورقه بوده است.
در ابتدای کتاب مقدمه مفصل و جامعی به قلم محقق آمده است که حدود ثلث حجم آن را به خود اختصاص داده است. در این نوشتار به سرگذشت نویسنده و شیوه نگارش او و محتوای کتاب پرداخته شده است. پس از آن متن کتاب با یک مقدمه آغاز شده است و به اختصار و در ۲۴ بخش وقایع به گونه ای دقیق شرح کرده است تا آن جا که گروهی تصور کرده اند که خود نویسنده در میورقه بوده است.
[ویکی نور] تاریخ میورقة تألیف أبامطرَّف أحمد بن عمیرة مخزومی(متوفی 658ق) به عربی است. این اثر، تاریخ مذکور را در عهد اخیر اسلامی(سال های 606-628 ق1209/-1230م) با موضوع سقوط این شهر و تسلط مسیحیان بر آن، مورد بررسی قرار می دهد. وی آن را در پاسخ به درخواست یکی از برادران دینی اهل جزیره میورقه نوشته است. تاریخ دقیق تألیف ضبط نشده است؛ اما به طور قطع پس از 628ق بوده است.
در ابتدای کتاب مقدمه مفصل و جامعی به قلم محقق آمده است که حدود ثلث حجم آن را به خود اختصاص داده است. در این نوشتار به سرگذشت نویسنده و شیوه نگارش او و محتوای کتاب پرداخته شده است. پس از آن متن کتاب با یک مقدمه آغاز شده است و به اختصار و در 24 بخش وقایع به گونه ای دقیق شرح کرده است تا آن جا که گروهی تصور کرده اند که خود نویسنده در میورقه بوده است.
أبامطرف، در نوشته خود از شیوه عماد اصبهانی - که در تاریخ ادب یکی از ارکان کتابت عربی مسجع همراه با محسنات بدیعی است - الگوبرداری کرده است. ابن عمیره و کاتبان عصر او مانند حلقه ای مهم و مرحله مشخصی در سلسله تطور نثر فنی در ادب اندلسی به شمار می روند. این نثر مبتنی بر انواع سجع و اشکال مختلف جناس و استفاده از تلمیحات و اشارات و اصطلاحات و الفاظ فقهی و منطقی است. او در سجع نظریه خاصی وضع نمود که در کتاب تنبیهات آن را "حد وسط بین افراط و تفریط" نامیده است. او متذکر می شود که این مساوات نباید به گونه ای باشد که به اوزان شعری تبدیل شود. او از شیوه معاصرینش؛ مانند: ابن آبار، ابن قطان که کتاب عماد اصبهانی "الفتح القدسی" را شرح و اختصار کردند، نیز پیروی نکرد و کتابی با موضوعی متفاوت ایجاد نمود. چه بسا او قصد داشته با تألیف جدیدش نگاه ها را به خود جلب کند.
آنچه در نثر او جلوه چشمگیر دارد، تکلف و افراط در کاربرد صنایع بدیعی، از قبیل جناس و طباق و مقابله است و میل به اطناب و طولانی کردن بندهای سجع و التزام به حرف واحد در آنها و گاه در همه کلمه ها و خلاصه هر آنچه سخن را در عین آراستگی، از روانی و شادابی دور می کند، به همین سبب شیوه نگارش او را آمیزهای از شیوه های نگارش ادیبان و عالمان دانسته اند.
نویسنده پس از حمد و صلوات و ذکر هدفش از نگارش کتاب به شرح زندگی والی میورقه ابویحیی التنملّی می پردازد. او که ابتدا والی بلنسیه بوده و سپس به ولایت این جزیزه منصوب شده بود، بسیار مال دوست و بخیل بود. حکومت او بر میورقه بیش از بیست سال به طول انجامید؛ اما ابامطرف از این تاریخ طولانی گزارشی نکرده است، چرا که هدف نگارش تاریخ سقوط جزیره بوده است. تا سال 623ق1226/م میورقه در امن به سر می برد و مورد تعرض بیگانگان واقع نشد. در این تاریخ بود که ابا یحیی احساس خطر کرد و جهت مقابله با این خطر محتمل دستور ساخت، کشتی هایی را صادر کرد. برای ساخت کشتی های جدید نیاز به چوب بود و لذا به جزیره یابس حمله کرده و بر مسیحیان پیروز شده و علاوه بر تأمین چوب مورد نیاز، سلاح های آنها را نیز به غنیمت گرفتند. پس از آن بلافاصله دستور حمله به قطلونیه و ارغون صادر شد که نتیجه آن به غنیمت گرفتن سلاح های رومی و به اسارت گرفتن یک نصرانی مشهور به "الثروة" بود. تکرار مجدد این حملات جبهه گیری مسیحیان در برابر مسلمانان را موجب گردید. تجار قطلونیه که سلامت کشتی های تجاری خود را در خطر می دیدند، در مجلس نیابی(الکورتیس) حمله نظامی بر ضد میورقه را تصویب کردند. بدین ترتیب بود که مطابق گزارش نویسنده ارتشی متشکل از 1500 اسب سوار و 20 هزار پیاده نظام و... برای حمله به میورقه آماده شد. شرح وقایع پس از آن که در نهایت به شکستن مقاومت اسلامی در جزیره می انجامد، بخش های دیگر کتاب را تشکیل می دهد. پس از تسلط مسیحیان بر میورقه، ملک خایمی اول در نوشته ای که از دو جزء به لغت لاتین و عربی تشکیل شده بود و به مخطوط اللاتینی العربی مشهور شد، اقدام به تقسیم اراضی جزیره بین خود و بزرگان مسیحی نمود.
در ابتدای کتاب مقدمه مفصل و جامعی به قلم محقق آمده است که حدود ثلث حجم آن را به خود اختصاص داده است. در این نوشتار به سرگذشت نویسنده و شیوه نگارش او و محتوای کتاب پرداخته شده است. پس از آن متن کتاب با یک مقدمه آغاز شده است و به اختصار و در 24 بخش وقایع به گونه ای دقیق شرح کرده است تا آن جا که گروهی تصور کرده اند که خود نویسنده در میورقه بوده است.
أبامطرف، در نوشته خود از شیوه عماد اصبهانی - که در تاریخ ادب یکی از ارکان کتابت عربی مسجع همراه با محسنات بدیعی است - الگوبرداری کرده است. ابن عمیره و کاتبان عصر او مانند حلقه ای مهم و مرحله مشخصی در سلسله تطور نثر فنی در ادب اندلسی به شمار می روند. این نثر مبتنی بر انواع سجع و اشکال مختلف جناس و استفاده از تلمیحات و اشارات و اصطلاحات و الفاظ فقهی و منطقی است. او در سجع نظریه خاصی وضع نمود که در کتاب تنبیهات آن را "حد وسط بین افراط و تفریط" نامیده است. او متذکر می شود که این مساوات نباید به گونه ای باشد که به اوزان شعری تبدیل شود. او از شیوه معاصرینش؛ مانند: ابن آبار، ابن قطان که کتاب عماد اصبهانی "الفتح القدسی" را شرح و اختصار کردند، نیز پیروی نکرد و کتابی با موضوعی متفاوت ایجاد نمود. چه بسا او قصد داشته با تألیف جدیدش نگاه ها را به خود جلب کند.
آنچه در نثر او جلوه چشمگیر دارد، تکلف و افراط در کاربرد صنایع بدیعی، از قبیل جناس و طباق و مقابله است و میل به اطناب و طولانی کردن بندهای سجع و التزام به حرف واحد در آنها و گاه در همه کلمه ها و خلاصه هر آنچه سخن را در عین آراستگی، از روانی و شادابی دور می کند، به همین سبب شیوه نگارش او را آمیزهای از شیوه های نگارش ادیبان و عالمان دانسته اند.
نویسنده پس از حمد و صلوات و ذکر هدفش از نگارش کتاب به شرح زندگی والی میورقه ابویحیی التنملّی می پردازد. او که ابتدا والی بلنسیه بوده و سپس به ولایت این جزیزه منصوب شده بود، بسیار مال دوست و بخیل بود. حکومت او بر میورقه بیش از بیست سال به طول انجامید؛ اما ابامطرف از این تاریخ طولانی گزارشی نکرده است، چرا که هدف نگارش تاریخ سقوط جزیره بوده است. تا سال 623ق1226/م میورقه در امن به سر می برد و مورد تعرض بیگانگان واقع نشد. در این تاریخ بود که ابا یحیی احساس خطر کرد و جهت مقابله با این خطر محتمل دستور ساخت، کشتی هایی را صادر کرد. برای ساخت کشتی های جدید نیاز به چوب بود و لذا به جزیره یابس حمله کرده و بر مسیحیان پیروز شده و علاوه بر تأمین چوب مورد نیاز، سلاح های آنها را نیز به غنیمت گرفتند. پس از آن بلافاصله دستور حمله به قطلونیه و ارغون صادر شد که نتیجه آن به غنیمت گرفتن سلاح های رومی و به اسارت گرفتن یک نصرانی مشهور به "الثروة" بود. تکرار مجدد این حملات جبهه گیری مسیحیان در برابر مسلمانان را موجب گردید. تجار قطلونیه که سلامت کشتی های تجاری خود را در خطر می دیدند، در مجلس نیابی(الکورتیس) حمله نظامی بر ضد میورقه را تصویب کردند. بدین ترتیب بود که مطابق گزارش نویسنده ارتشی متشکل از 1500 اسب سوار و 20 هزار پیاده نظام و... برای حمله به میورقه آماده شد. شرح وقایع پس از آن که در نهایت به شکستن مقاومت اسلامی در جزیره می انجامد، بخش های دیگر کتاب را تشکیل می دهد. پس از تسلط مسیحیان بر میورقه، ملک خایمی اول در نوشته ای که از دو جزء به لغت لاتین و عربی تشکیل شده بود و به مخطوط اللاتینی العربی مشهور شد، اقدام به تقسیم اراضی جزیره بین خود و بزرگان مسیحی نمود.
wikinoor: تاریخ_میورقة
[ویکی فقه] تاریخ میورقه (کتاب). تاریخ میورقة ۷ تالیف ابامطرف احمد بن عمیرة مخزومی (متوفی ۶۵۸ ق) به عربی است. این اثر، تاریخ مذکور را در عهد اخیر اسلامی (سال های ۶۰۶- ۶۲۸ ق/ ۱۲۰۹- ۱۲۳۰ م) با موضوع سقوط این شهر و تسلط مسیحیان بر آن، مورد بررسی قرار می دهد. وی آن را در پاسخ به درخواست یکی از برادران دینی اهل جزیره میورقه نوشته است. تاریخ دقیق تالیف ضبط نشده است؛ اما به طور قطع پس از ۶۲۸ ق بوده است.
در ابتدای کتاب مقدمه مفصل و جامعی به قلم محقق آمده است که حدود ثلث حجم آن را به خود اختصاص داده است. در این نوشتار به سرگذشت نویسنده و شیوه نگارش او و محتوای کتاب پرداخته شده است. پس از آن متن کتاب با یک مقدمه آغاز شده است و به اختصار و در ۲۴ بخش وقایع به گونه ای دقیق شرح کرده است تا آن جا که گروهی تصور کرده اند که خود نویسنده در میورقه بوده است.
گزارش محتوا
ابامطرف، در نوشته خود از شیوه عماد اصبهانی- که در تاریخ ادب یکی از ارکان کتابت عربی مسجع همراه با محسنات بدیعی است- الگوبرداری کرده است. ابن عمیره و کاتبان عصر او مانند حلقه ای مهم و مرحله مشخصی در سلسله تطور نثر فنی در ادب اندلسی به شمار می روند. این نثر مبتنی بر انواع سجع و اشکال مختلف جناس و استفاده از تلمیحات و اشارات و اصطلاحات و الفاظ فقهی و منطقی است. او در سجع نظریه خاصی وضع نمود که در کتاب تنبیهات آن را حد وسط بین افراط و تفریط نامیده است. او متذکر می شود که این مساوات نباید به گونه ای باشد که به اوزان شعری تبدیل شود. او از شیوه معاصرینش؛ مانند: ابن آبار، ابن قطان که کتاب عماد اصبهانی الفتح القدسی را شرح و اختصار کردند، نیز پیروی نکرد و کتابی با موضوعی متفاوت ایجاد نمود. چه بسا او قصد داشته با تالیف جدیدش نگاه ها را به خود جلب کند.آنچه در نثر او جلوه چشمگیر دارد، تکلف و افراط در کاربرد صنایع بدیعی، از قبیل جناس و طباق و مقابله است و میل به اطناب و طولانی کردن بندهای سجع و التزام به حرف واحد در آنها و گاه در همه کلمه ها و خلاصه هر آنچه سخن را در عین آراستگی، از روانی و شادابی دور می کند، به همین سبب شیوه نگارش او را آمیزهای از شیوه های نگارش ادیبان و عالمان دانسته اند.
← شرح زندگی میورقه
۱. ↑ تاریخ میورقه، ابامطرف احمد بن عمیرة مخزومی، ص۶۱.۲. ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۶، ص۲۵۰.
...
در ابتدای کتاب مقدمه مفصل و جامعی به قلم محقق آمده است که حدود ثلث حجم آن را به خود اختصاص داده است. در این نوشتار به سرگذشت نویسنده و شیوه نگارش او و محتوای کتاب پرداخته شده است. پس از آن متن کتاب با یک مقدمه آغاز شده است و به اختصار و در ۲۴ بخش وقایع به گونه ای دقیق شرح کرده است تا آن جا که گروهی تصور کرده اند که خود نویسنده در میورقه بوده است.
گزارش محتوا
ابامطرف، در نوشته خود از شیوه عماد اصبهانی- که در تاریخ ادب یکی از ارکان کتابت عربی مسجع همراه با محسنات بدیعی است- الگوبرداری کرده است. ابن عمیره و کاتبان عصر او مانند حلقه ای مهم و مرحله مشخصی در سلسله تطور نثر فنی در ادب اندلسی به شمار می روند. این نثر مبتنی بر انواع سجع و اشکال مختلف جناس و استفاده از تلمیحات و اشارات و اصطلاحات و الفاظ فقهی و منطقی است. او در سجع نظریه خاصی وضع نمود که در کتاب تنبیهات آن را حد وسط بین افراط و تفریط نامیده است. او متذکر می شود که این مساوات نباید به گونه ای باشد که به اوزان شعری تبدیل شود. او از شیوه معاصرینش؛ مانند: ابن آبار، ابن قطان که کتاب عماد اصبهانی الفتح القدسی را شرح و اختصار کردند، نیز پیروی نکرد و کتابی با موضوعی متفاوت ایجاد نمود. چه بسا او قصد داشته با تالیف جدیدش نگاه ها را به خود جلب کند.آنچه در نثر او جلوه چشمگیر دارد، تکلف و افراط در کاربرد صنایع بدیعی، از قبیل جناس و طباق و مقابله است و میل به اطناب و طولانی کردن بندهای سجع و التزام به حرف واحد در آنها و گاه در همه کلمه ها و خلاصه هر آنچه سخن را در عین آراستگی، از روانی و شادابی دور می کند، به همین سبب شیوه نگارش او را آمیزهای از شیوه های نگارش ادیبان و عالمان دانسته اند.
← شرح زندگی میورقه
۱. ↑ تاریخ میورقه، ابامطرف احمد بن عمیرة مخزومی، ص۶۱.۲. ↑ دائرة المعارف بزرگ اسلامی، ج۶، ص۲۵۰.
...
wikifeqh: تاریخ_میورقه